Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę pana Halberstama można ogólnie nazwać peanem na cześć Michaela Jordana. Dostajemy obraz człowieka idealnego, bez wad, który nawet jak popełnił coś, co wydawać by się mogło "nie na miejscu" - to miał ku temu zawsze dobre powody. Nadawanie na kolegów do trenera? - dbanie o jakość drużyny. Przegrany mecz? - koledzy nie pomogli. Uprawianie hazardu na bardzo dużą skalę? - nieprzychylne media rozdmuchują głupoty. Chamskie pogardliwe zachowanie do potencjalnego kontrahenta? - maska idealnego biznesmana... Autor utrzymuje całą pozyjcę w tym tonie. Bardzo rzadko o kimkolwiek wypowiada się źle (z wyjątkiem Krauzego, który jest swoistym kozłem ofiarnym). Jak już wypomina coś, to grupie - nie indywidualnym osobom. Złe zachowania, to oczywiście domena dzisiejszej koszykówki. Kiedyś liga była inteligentna i wszyscy grali, bo kochali ten sport. Jednak co najbardziej mnie uderza, to minimalna ilość cytatów, która jest wrzucana z rzadka - najczęściej jedno- dwuzdaniowa. Na końcu jest napisane, że jako materiał było przeprowadzonych dziesiątki wywiadów.. ale dostajemy tylko interpretację autora. Interpretację, w którą z każdą stroną ciężej uwierzyć przez mankamenty wypisane wyżej. Uważam MJa za wybitnego sportowca, ale ta książka może tylko do niego zniechęcić.