Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sercu / Każdego człowieka / Siedzi więzień / Żałośnie / Jęczący.

W roku 1966 Cioran postanowił przybić na drzwiach kartkę z następującym ostrzeżeniem:
Każda wizyta jest agresją.
albo:
Nie wchodźcie, bądźcie miłosierni.
albo:
Każda twarz mi przeszkadza.
albo:
Nigdy nie ma mnie w domu.
albo:
Przeklęty, kto dzwoni.
albo:
Nikogo nie znam.
albo:
Niebezpieczny wariat.

Pogodziłbym się z sobą tylko tego dnia, w którym przyjąłbym śmierć z oczywistością równą jedzeniu kolacji w mieście.

Życie to zawieranie kompromisów. Podejrzany jest każdy, kto nie umiera z głodu.

Wszystko, co ludzie dotychczas stworzyli, wszelka mądrość, nauka, religia, to tylko złudzenie, marzycielstwo, oszukiwanie samych siebie.

Człowiek to przygoda. Przygoda nie może się dobrze kończyć. Wydaje mi się, że człowiek skończy się wówczas, gdy wynalezione zostanie ostatnie lekarstwo. Można sobie wyobrazić, że pewnego dnia uda się nauce pokonać wszelkie choroby – to właśnie o to rozbije się ludzkość.

To człowiek dość pogodny, któremu elegancki sceptycyzm nie przeszkadza w negowaniu sensu życia podczas obiadu przy butelce Pouilly Fume. Cioran lubi się śmiać. Najprzyjemniejszy znany mi paradoks, który stał się ciałem. Opowiadał o poważnej, grożącej śmiercią operacji. Nieco grubiańsko spytałem: „Ale przecież śmierć nie powinna przerażać Ciorana?”. Uśmiechnął się lekko: „No, wie Pan, chciałoby się jeszcze trochę poprzyglądać tej komedii.