Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyroda wydaje się obojętna wobec kryteriów dobra i zła. Ale nieraz udziela pocieszeń, które są niby ręka położona na rozpalonym czole. Po każdej zimie przywodzi znowu wiosnę, wytryska dla utrudzonych stóp wędrowca rzewnymi strumieniami, rodzi owoce, w które można zanurzyć wargi, pachnie trawą i rosą, okrywa nawet groby kwiatami, otula nas, ogarnia jakby opiekuńczym ramieniem.

W Rzymie lepiej jest żyć niż w Grecji,ale Grecja,jej piękno,wyzwala nas,bo zadaje nam ranę,która nie pozwala zadomowić się w świecie

Jest więc Miasto Kawafisa zarazem Aleksandrią geograficzną, do której można i dziś się udać, i Aleksandrią historyczną, trwającą w tysiącleciach (w bezmiernej rozległości czasu, jak otaczający nas wszechświat, gdzie roziskrzają się nocą i takie gwiazdy, które dawno temu przeminęły), i Aleksandrą istniejącą poza czasem, w czymś, co jest i chwilą, i wiecznością.