Patricia MacLachlan

Nadzieja, niepokój i miłość, przy czym mówimy o dzieciach, bo z ich perspektywy - i dla nich - jest napisana ta malutka książeczka. Napisana sprawnie, z wyczuciem, trochę poetycko, tak w sam raz. Ta poetyka przypomina mi Tove Jansson, choć nie znajdziemy tu fantastycznych stworków, a wyłącznie istoty z krwi i kości, w surowych realiach amerykańskiej prerii z początku XX wieku. Minusy - słaby (choć trafny) tytuł i słabe wydanie, co musiało ogromnie zaszkodzić upowszechnieniu tej książeczki. Na szczęście nie zraziły mojej córki, która, zachwycona, nakazała mi ją przeczytać.