Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie od przychylności rzeźnika, piwowara czy piekarza oczekujemy naszego obiadu, lecz od ich dbałości o własny interes. Zwracamy się nie do ich humanitarności, lecz do egoizmu i nie mówimy im o naszych własnych potrzebach, lecz o ich korzyściach.

Nie ma chyba takiej sztuki, której jeden rząd uczyłby się prędzej od drugiego, niż sztuka wyciągania pieniędzy z kieszeni ludności.

To, co jest roztropnością w prywatnym życiu każdej rodziny, nie może być chyba szaleństwem w życiu wielkiego królestwa.

Działalność produkcyjna społeczeństwa może wzrastać tylko proporcjonalnie do wzrostu kapitału społeczeństwa, a jego kapitał może wzrastać tylko proporcjonalnie do tego, co można stopniowo zaoszczędzić z dochodów społeczeństwa.

Można niekiedy uważać, że zarówno gdy chodzi o wydatki publiczne, jak i o wydatki prywatne, wielkie bogactwo usprawiedliwia być może wielkie szaleństwo. Lecz gdy toleruje się nadal taką rozrzutność w czasach powszechnych trudności i niedoli, musi to być z pewnością czymś więcej niż zwykłą głupotą.

Dobroć rodzi dobroć.

Człowiek prawie ciągle potrzebuje pomocy swych bliźnich i na próżno szukałby jej jedynie w ich życzliwości. Jest bardziej prawdopodobne, że nakłoni ich do pomocy, gdy potrafi przemówić do ich egoizmu i pokazać im, że jest dla nich samych korzystne, by zrobili to, czego od nich żąda.

Bezpośrednią przyczyną wzrostu kapitału jest oszczędność, a nie praca. Istotnie, praca dostarcza tego, co oszczędność gromadzi. Lecz jeśli by oszczędność nie zachowała i nie nagromadziła tego, co praca mogłaby zdobyć, to kapitał nie wzrósłby nigdy.

Gdyby oszczędności jednych nie równoważyła rozrzutności innych, postępowanie każdego marnotrawcy, który żywi próżniaków chlebem ludzi pracy, prowadziłoby nie tylko jego samego do ruiny, lecz i jego klej do ubóstwa.

Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które robi interesy. Czy widział kto, by pies wymieniał kości z drugim psem?

Roztropność to cnota ze wszystkich najbardziej dla człowieka użyteczna, ale ludzkie uczucia, sprawiedliwość, szczodrość i obywatelska postawa to przymioty najbardziej użyteczne dla innych.

Jedynym sposobem przedstawienia sobie, co inni przeżywają, jest wyobrażenie sobie, co my sami czulibyśmy w takiej samej sytuacji.