Walter Wager

Powieść W. Wager'a zdecydowanie można określić jako przeciętną. Nie należy do powieści kiczowatych, ale brakuje jej trochę, aby można było określić ją jako dobrą. Czyta się w miarę szybko. Język jest w miarę prosty i zrozumiały. Tło powieści jest bardzo płytkie - ot, taki zwyczajny Nowy Jork. Nic szczególnego. Lekko widoczne tło historyczne rysuje się poprzez motywy Ernesta Henke. Jednak i ten aspekt powieści nie został głębiej przedstawiony przez autora. A szkoda, bo powieść z pewnością by na tym zyskała. Bohaterowie. No cóż, są typowi i schematyczni. Jest ten dobry, wspaniały. Jest jego ferajna. Pojawia się miłość od pierwszego spotkania. Są także gburowaci przedstawiciele władz. A także ten zły, paskudny psychopata, którego trzeba powstrzymać. Co prawda, autor starannie utworzył te postacie - jednych lubimy, innych nie bardzo - jednakże brakuje im czegoś, co nie wiązałoby ich tylko i wyłącznie z samym głównym wątkiem. Ich osobowości są wyraźnie dopasowane do roli jaką pełnią w powieści. Ogólnie, powieść nie jest zła. Brakuje jej oryginalności, ale można to przeboleć. Raczej przewidywalna. Można przeczytać, jeżeli brakuje alternatywnych opcji na wieczór.