R. M. Philmus

Każdy, kto interesuje się fantastyką powinien zapoznać się z tą pozycją. Powinni ją przeczytać także krytycy gatunku. Od napisania tych dwudziestu dziewięciu esejów minęło z prawie trzydzieści lat. Polecam esej Roberta M. Philmusa zatytułowany „Science fiction od początków do 1870 roku”. Autor wspomina pięć definicji science fiction. Według nich s-f jest: - Fikcją opartą na racjonalnej spekulacji dotyczącej ludzkiego doświadczenia w sferze nauki i wynikających z niej technologii (Reginald Bretnor). - Narracją o wymyślonym wynalazku lub odkryciu w naukach przyrodniczych i wynikających stąd przygodach i przeżyciach (J.O.Bailey) - Gatunkiem prozy narracyjnej mówiącej o sytuacji, która nie mogłaby się wydarzyć w świecie, jaki znamy, lecz która jest hipotetyczna na bazie pewnych innowacji w nauce i technice lub w pseudonauce czy pseudotechnice pochodzenia ludzkiego albo pozaziemskiego (Kingsley Amis) - Gałęzią fantazji dającą się identyfikować poprzez fakt, że rozprasza świadome zawieszenie niedowierzania (...) posługując się atmosferą naukowej wiarygodności dla swojej wymyślonej spekulacji w naukach fizycznych, przestrzeni, czasie, naukach społecznych i filozofii (Sam Moskowitz) - Poszukiwaniem definicji człowieka i jego statusu we wszechświecie, umieszczonym w naszym zaawansowanym lecz chaotycznym stanie wiedzy i w sposób charakterystyczny wyrażonym w gotyckiej lub postgotyckiej formie (Brian Aldiss). Czym jest science fiction w dzisiejszej ocenie?