Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem jest tak,że pragniemy dobra, a nie z naszej winy wynika zło.

Pani Chrystianowa - tak wołał Łukasz. Wciąż czuła się nieswojo, gdy tak ją nazywano. Nie chciała być żadną panią, nie chciała, by padali przed nią na kolana ludzie, którzy przed kilku laty byli jej równi, byli jej towarzyszami. Władza potrafi zepsuć każdego.
Lecz wiele się też nauczyła. Ona i Chrystian będą potrzebować władzy, by chronić siebie i ludzi pozostajacych pod ich opieką. Władzy nie odrzuca się tak po prostu. Tylko od nich zależy, czy pozwolą, by władza ich zepsuła.

Władza to obosieczny miecz. Łatwo może zniszczyć tego, kto ją posiada.

W ciemnych oczach nieznajomego odbijał się blask ognia. Lecz co dziwne, ten niemal demoniczny widok nie wywołał w niej lęku. Czuła, że za tą opanowaną i surową miną skrywa się tajona namiętność.
Nagle zrozumiala, co miała na myśli Fina, mówiąc, że oczy są bramą duszy.

Popatrz na nich wszystkich, to niemal sami starcy - zgodził się z przyjacielem Swen. - Większość panujących u was obecnie książąt ma czterdzieści albo i więcej lat. Pomyśl tylko: oni się urodzili w poprzednim stuleciu!

Znów na próżno starała się odsunąć sprzed oczu wizję gotowanego godzinami ciała swojego zmarłego małżonka. Skąd w ogóle magister zamierzał wytrzasnąć na tym pustkowiu wystarczająco wielki kocioł, by nie trzeba było rozczłonkować zwłok?
Nie, żadnych obrazów, żadnych szczegółów!