Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o emigracji i sztuce jako leku na nią. Krótkie rozdziały, przypominające blogowe wpisy A w każdym galeria ludzi, którzy zdecydowali sie wyjechać za granicę i tam się "dorobić". Autorka opisuje Norwegię, kraj który w naszej świadomości jest krainą obfitości. Daje nam jednak przykłady, że jest to błędne myślenie. Przede wszystkim Polacy wykorzystujący rodaków, sprzątaczki zarabiające minimum i mieszkające w piwnicach, budowlańcy wyykonywujący wszystkie możliwe prace i pseudo- artyści. Bo w Norwegi wszyscy są, albo chcą zostać artystami. Bynajmniej nie wynika to za każdym razem z chęci wyrażenia swojego skomplikowanego wnętrza, ale ponieważ Norwedzy żyją sztuką, jest to szansa by zarobić. O czym nikt oczywiście nie mówi głośno. Nie brzmi zachęcająco, prawda? Do tego podły klimat z długą zimą, który powoduje depresje, oraz kultura ( w tym wolność seksualna) do której Polacy nie sa wstanie się przyzwyczaić. Czytając miałam wrażenie, że pani Laxness sama cierpi na tą klimatyczną depresję i jedyne co ją ratuje to malowanie obrazów. Są też i pozytywne aspekty mieszkania na północy. To oszałamiająca przyroda, lasy i skały które niejako wynagradzają autorce negatywne strony mieszkania w obcym kraju. No i obrazy. Kolorowe, zupełnie inne niż szaro - biała Norwegia. W gruncie rzeczy nie ma w tej książce dosłownej krytyki życia na obczyźnie, jednak jej wydźwięk jest raczej smutny i niepochlebny. http://tusienkablog.blogspot.com/2010/07/ky-norwegii.html