Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny z wybitnych aktorów, który bardzo zapadł w mojej pamięci. Jak wynika z książki, Zbigniew Zapasiewicz bardziej cenił role teatralne, niechętnie udzielając się w filmie. Ale jeżeli to tylko ułamek co mógł pokazać na taśmie filmowej, to nie zmienia mojego podziwu dla jego talentu. Zapamiętałem przede wszystkim nienaganną dykcję i niezwykłą umiejętność kreowania nastroju głosem. Niby to tylko rzemiosło, ale na jakim poziomie! Nie wyobrażam sobie innego aktora w roli docenta Szelestowskiego w „Barwach ochronnych.” Bardzo cenię role w filmach „Za ścianą”, „CK Dezerterach”, „Psach” czy „Uroku wszetecznym.” Dzięki niemu poznałem twórczość Zbigniewa Herberta, za co jestem ogromnie wdzięczny. Wielce zajmująca książka, traktująca o budowaniu roli – nawet z użyciem bardzo skromnych środków, o pracy na deskach teatralnych, niełatwych wyborach życiowych i doświadczeniach dyrektorskich w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. To również kolejna cegiełka do historii teatru w Polsce. Jedyny mankament widzę w szacie edytorskiej; choć wybrano elegancką twardą oprawę, to okładka niezbyt efektowna. Powiedzenie: „nie osądzaj książki po okładce” znajduje tutaj pełne uzasadnienie. Natomiast użyta dość drobna czcionka męczy wzrok – może wystarczyłoby zastosowania więcej światła między wierszami? Czytelnik ma wrażenie nadmiernego ścisku, co utrudnia czytanie. Poza tym bez zastrzeżeń.