Sebastian Lewczuk

Ocenę podzielił bym na dwa aspekty: stronę techniczną i opowiadaną historię. Ta pierwsza, w dużej mierze ze względu na wydanie w formule selfie, jest dziurawa. W tekście zdarzają się błędy spowodowane brakiem korekty lub jej kiepską jakością. W sposobie pisania widać też wyraźny brak doświadczenia autora. Czyni on jednak skokowe postępy i ze strony na stronę jest lepiej - początek w stosunku do końcówki wyglądają na pisane przez dwie różne osoby. Fabuła książki jest bardzo interesująca. Nie wiem na ile opisywane wydarzenia są fikcją literacką, a na ile ówczesną rzeczywistością. Czytało się to jednak z dużym zaciekawieniem. Zarówno wątki historyczne, kryminalne, jak i melodramatyczne, poprowadzone są zadziwiająco dobrze. Historie się przeplatają nie nużąc monotonnością, a jednocześnie zachowują spójność i łączą się w atrakcyjną dla czytelnika całość. Liczę, że autor nie poprzestanie na tej jednej powieści (jak sam podkreślał - w dużej mierze zasłyszanej od wuja) i z czasem doczekam się kolejnej, równie dobrej książki, jaką przed chwilą skończyłem czytać.