Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy zobaczyłam okładkę Sekretów Anny Kujawy, która skojarzyła mi się z piankami marshmallow i słodyczą, a jednocześnie z tajemnicą, rzuciłam okiem na opis i na tyle on do mnie przemówił, że skusiłam się na lekturę tej książki. Czy słusznie? Wiecie, po skończeniu Sekretów miałam mieszane uczucia. Powieść ta miała bowiem kilka fajnych, a może właściwszym słowem byłoby „ciekawszych”, momentów, ale też miejscami była dla mnie niezrozumiała. Co prawda próbowałam jakoś ogarnąć ten „labirynt sekretów”, ale nie do końca ogarnęłam pomysł Anny Kujawy. Otóż to kluczenie, te przebłyski wspomnień – dobrych i złych, były ciekawe, przeplatały się do pewnego momentu całkiem sensownie według mnie, a potem zgubiłam wątek i kompletnie nie zrozumiałam się z zakończeniem. Pomijam, że spodziewałam się dużo lżejszej lektury, takiej, która na początku będzie poplątana, ale finalnie będzie miała zakończenie, które zamknie wszystko to, co było przed nim... Tymczasem historia stworzona przez Annę Kujawę jest dużo cięższa, mroczniejsza, co oczywiście nie jest wadą, bo ogółem nadawało tej historii takiego klimatu, który sprawia, że chce się czytać, aż pozna się zakończenie... Niemniej po prostu im bliżej końca byłam, tym mniej mi się to wszystko układało. Samo pióro autorki było też dość niestabilne, że się tak wyrażę. Są tutaj bowiem fragmenty bardzo fajnie napisane, tak dojrzale, a są takie, które przypominają styl nastolatki, która nie do końca potrafi jeszcze ubierać emocje w słowa. No i z bohaterami miałam problem. Rafał wydawał mi się tutaj najbardziej sensowny i rzeczywisty, postać głównej bohaterki zaś była dla mnie zbyt eteryczna, zbyt nieuchwytna i trudna do zdefiniowania. Była trochę jak duch, który pojawia się i znika. A babcia Anety? Szczerze to nie wzbudziła we mnie żadnych emocji, a to było dla mnie dość dziwne doświadczenie, bo zazwyczaj bohaterów, którzy mają już konkretny wiek, darzę sympatią (no, chyba że akurat są czarnymi charakterami). Decyzję o tym, czy sięgniecie po Sekrety Anny Kujawy, pozostawiam Wam. Być może Wy znajdziecie w tej historii to coś, czego nie udało się znaleźć mnie. Ale by to sprawdzić musicie podjąć się przeczytania tej powieści.