Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tematyka Powstania Warszawskiego zawsze mnie interesowała. Kiedy jednak przeczytałem „Zagładę miasta” okazało się, że ocena tego zrywu wcale nie jest tak jednoznaczna jak prezentowane to było w podręcznikach. Stąd decyzja o lekturze „Decyzji Bora” podjęta została z wielkim entuzjazmem. W końcu to właśnie przez niego wydany został rozkaz o podjęciu walki 1 sierpnia 1944. Sama biografia pozwala nam spojrzeć na Komorowskiego z wielu perspektyw. Mamy tutaj relacje rodziny, przełożonych, współpracowników a także podwładnych. Pojawia się wiele znanych nazwisk jak Anders, Rowecki, Sosnkowski czy Sikorski. Istotny element całej konstrukcji tekstu stanowią także zapiski samego bohatera oraz fragmenty niedokończonej biografii autorstwa Eugeniusza Romiszewskiego. Taki zbiór daje możliwość poznania Tadeusza Komorowskiego dogłębnie na przestrzeni wielu lat. Co ciekawe ten sposób narracji pozwala czytelnikowi na stworzenie własnego obrazu bohatera, nie ma tutaj postawionej jednoznacznej tezy. Książka daje ogromne ilości materiałów, relacji, ale nie narzuca oceny. To zdecydowanie plus zwłaszcza, że w mojej opinii, ze zbioru wyłania się obraz człowieka, który nie był silnym autorytetem, a raczej personą, na swój sposób uległą, podatną na sugestie, postawioną przed decyzjami mającymi nieść za sobą ogromne konsekwencje i mierzący się z nimi przez dalszą część życia. Oczywiście to moja opinia, bo możemy też znaleźć tego typu fragmenty: „posiadał moc, która inspirowała innych do niezwykłej odwagi, pozwalającej umierać im szczęśliwie”. Z przytaczanych źródeł wyłania się także, niestety, smutny obraz polskiej polityki okresu wojny i okupacji. Można nawet stwierdzić, że na tym polu przez lata niewiele się zmieniło… Na uwagę zasługuje działalność powojenna, która miała na celu zjednoczenie Polonii na całym świecie i uświadamianie w wielu krajach jaka tragedia nadal dzieje się w Polsce. Samo wydanie prezentuje się świetnie, sporo tutaj zdjęć, dokumentów, a nawet obrazów (oczywiście w kolorze). Ponadto każde wybrane źródło posiada nadany numer, ujęty w spisie na końcu książki, a przytaczany fragment do tego numeru się odnosi- jak dla mnie duży plus. Podsumowując jest to kompendium zdecydowanie warte uwagi. Ukazujące nie tylko postać, ale również ogromny wycinek historii naszego kraju. Historii trudnej i nie często pokazywanej w „głównym nurcie”. Warto sprawdzić, a jeśli się wahacie sprawdźcie najpierw „Zagładę miasta”.