Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Gdy przychodzi noc” okazała się bardzo miłym zaskoczeniem, chociaż jest to literacki debiut autora i, muszę to niestety przyznać, nie spodziewałam się po niej zbyt wiele. Szczerze jednak biję się w pierś i stwierdzam, że bardzo się myliłam, bo czas, który poświęciłam na jej przeczytanie, nie był zmarnowany. Morderstwo jedenastoletniej dziewczynki porusza lokalną społeczność. Jakub Brzozowski przejmuje się, że – w spokojnej dotąd miejscowości – grasuje ktoś, kto mógłby chcieć skrzywdzić więcej osób. A mężczyzna ma się o kogo martwić, ponieważ samotnie wychowuje on syna Aleksa, który jest w zbliżonym wieku do zamordowanej dziewczynki. Jego obawy nasilają się, gdy znajduje w swoim domu zakrwawioną bluzę ofiary, a w aucie natrafia na jej bieliznę. Zamiast zgłosić ten fakt na policję, ukrywa ubrania. Czy to możliwe, że ten spokojny nauczyciel stanowi największe zagrożenie dla swoich bliskich? Szymon Mandrak jest moim odkryciem, ponieważ sposób, w jaki prowadzi narrację w swojej książce, zasługuje na uwagę i myślę, że w przyszłości ten młody chłopak osiągnie spory sukces na rynku wydawniczym. Owszem, są momenty, które niewiele wnosiły do treści książki i mogłabym uznać je za zbędne, jednak widać, że autor dba o szczegóły, fabuła jest przemyślana i wielokrotnie mnie zaskoczyła. „Gdy przychodzi noc” to opowieść o sile rodzicielskiej miłości, która może prowadzić do zgubnych skutków, chociaż przyświeca jej słuszna motywacja. To historia o zrozumieniu samego siebie i ufaniu instynktom, opowieść o grze pozorów i przytłaczającej ilości sekretów, które wyniszczają nas od środka. Jest w niej również wątek relacji sąsiedzkich i dużej anonimowości, jaka nas cechuje w obecnych czasach, co uznałam za wielki plus tej treści. Polecam tę książkę wszystkim, którzy budzą się czasem w nocy z myślą: „Czy to był tylko sen?”…