Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytaliście kiedyś książkowy kalendarz adwentowy? Jest nim opowieść w 24 rozdziałach, do czytania — a jakże! - na głos przez całą rodzinę: “Tajemnica dworu Helmersbruk” Evy Frantz (tłum. Agata Teperek, ilustracje Elin Sandström). Teoretycznie można czytać jeden rozdział dziennie, ale trudno się powstrzymać, bo każdy z nich kończy się cliffhangerem, a ja jestem niecierpliwa. Akcja powieści toczy się w grudniu 1975 roku, Flora Winter wraz z mamą Linn przybywa do nadmorskiego Helmersbruk, nic się nie dzieje, aura świąt jest już nie do odratowania, bo ojciec dziewczyny zmarł po długiej chorobie i nikt nie ma teraz sił, by skakać przy ubieraniu choinek i szaleć ze światełkami. Flora włóczy się po okolicy i zaczyna widzieć i słyszeć rzeczy, które wydają się niemożliwe. Nagle giną figurki z szopki umieszczonej w parku, ludzie pojawiają się i znikają, słychać stukot kopyt i tylko Flora widzi śnieżnobiałą wiewiórkę. W okolicy jest opuszczony dwór rodziny von Hiems, który… jednak nie jest opuszczony, a Flora stanie się jego obrończynią, bo inni już zacierają ręce, by go zburzyć i postawić tam hotel. To opowieść grozy dla młodych czytelników, która pod pozorem historii o duchach, mówi wiele o tych, którzy jeszcze żyją. W opowieści przeszłość (na zdobionych, pożółkłych stronach) i teraźniejszość przeplatają się ze sobą, nie ma tu bożonarodzeniowej aury, a Flora jest smutną bohaterką, mimo to właśnie ta historia z dreszczykiem wydaje mi się odpowiednią propozycją dla czytelników powyżej jedenastego roku życia, bo daje więcej nadziei niż opowieści o pachnącym piernikami domu i Mikołaju przynoszącym prezenty. Oczywiście można ją czytać przez cały rok, nie tylko w grudniu.