Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mitologia jest wątkiem, który od zawsze mnie fascynował. Uwielbiam czytać książki, które są inspirowane mitami, bez względu na kulturę z której pochodzą. Stąd też, gdy tylko usłyszałam o „Dziedzictwie Pandory” wiedziałam, że muszę się zapoznać z tą książką, a było to zapoznanie naprawdę emocjonujące. Pani Ilona otworzyła przed nami debiutancką „puszkę”, która pochłania! Poniżej trochę moich odczuć! Powieść ma cechy klasycznego fantasy YA, ale na swój sposób jej klimat jest niepowtarzalny. Czytając, czułam się jakby otaczała mnie mgła fascynacji – taka, która z każdym kolejnym rozdziałem pozwala stopniowo odkryć magiczny świat Irin Shaw. Bohaterka jest nie tylko obdarzona mocą Żywiołów, ale przede wszystkim jest Dziedziczką Pandory. Wraz z nią poznajemy jej zapisane w gwiazdach mroczne przeznaczenie i obserwujemy jak na nowo buduje zaufanie do samej siebie i do swojej mocy. To właśnie wątek wewnętrznej walki z wyrzutami sumienia, zagubienia, odbudowania wiary we własne możliwości wydaje się grać główne skrzypce w tej powieści. Na samym początku jesteśmy wrzuceni w wir akcji, lądujemy na polu bitwy gdzie dzieje się coś czego nikt się nie spodziewał – Irin traci kontrolę nad swoją mocą i dziesiątkuje wszystko co znajduje się wokół niej: zarówno wrogów jak i… swoich sprzymierzeńców. Ratuje ją nieoczekiwany sojusznik, który zabiera ją do swojego królestwa. Od tej pory Irin zostaje uznana za poległą w bitwie. Dochodzi do siebie w Noxis, zamku równie mrocznego co tajemniczego księcia Corvusa. Między bohaterami nawiązuje się więź, uczucie, które choć przez większość powieści rozwijało się powoli, w pewnym momencie przeskoczyło kilka stopni przez co nie do je „poczułam”. Nie jest to romantasy, więc relacja miłosna nie gra w książce pierwszych skrzypiec. Jest dopełnieniem historii, tłem i pozwala poznać zarówno Irin jak i Corvusa z innej, bardziej delikatnej strony, co może kłócić się z maskami, które zakładają na co dzień – maskami bezwzględnych, twardych wojowników.   Bardzo zaintrygowały mnie inne wątki: bezlitośni bogowie, motyw i symbolika kruka – interesuje mnie jak rozwinie się to w kolejnych częściach; jak również historia Irin, zanim spotykamy ją w „Dziedzictwie”. Z ogromną przyjemnością poczytałabym o jej wcześniejszych przygodach wyszkolonej, królewskiej wojowniczki. Bezsprzecznym atutem tej powieści jest opis świata i architektury. Autorka rysuje dla nas za pomocą słów bujny świat fantastyczny i krainy bogate w przepiękne architektoniczne cuda. Mamy tu inspirowany gotykiem Galed; Krainę Bogów, której wizytówką jest uznająca wartość tradycji architektura klasyczna czy Kraton czyli proste, geometryczne bryły stylu romańskiego. Opisy są tak bogate w detale, że wystarczy je przeczytać, zamknąć oczy i przenieść się do miejsc w których przebywa Irin. Dodatkowo książka jest wzbogacona o przepiękną mapę oraz szczegółowe ryciny autorstwa Pani Ilony – rozpływałam się nad rysunkiem biblioteki w Noxis. Uwielbiam takie dodatki w książkach. Zachęcam do zerknięcia na profil autorki, gdzie takich pięknych perełek jest mnóstwo. Ta pozycja to kawał mitologii nie tylko greckiej, co sugerowałby tytuł, znajdziemy tu również stwory pochodzące chociażby z mitologii słowiańskiej, których pojawienie się zdecydowanie zapadnie Wam w pamięć. Podsumowując, bardzo udany debiut w swoim gatunku. Jeśli szukacie fantasy YA, z ludzką, nieidealną bohaterką, która popełnia błędy, mierzy się z ich konsekwencjami a która, wierzę, stanie się legendą swojego świata – Pandora i jej dziedzictwo są na wyciągnięcie ręki. Polecam z całego serduszka ten wspaniały debiut. Śmiało nazywam tę książkę najlepszym debiutem fantasy YA 2023 roku.