Lubię bohaterki "Przedziału dla pań" Anity Nair, więc sięgając po debiutanckie opowiadania pisarki z indyjskiej Kerali też spodziewałam się czegoś, co mnie zaciekawi, poruszy. Rozczarowałam się. Drażnił mnie wymyślny język " Satyra z metro", którego akcja rozgrywa się w w "stalowych gąsienicach, które polują na zdobycz, połykają ją, a chwilę później wypluwają" na kolejnych stacjach. Nudziła erotyka ćmy lekkimi skrzydłami zaspakajającej zmysłowe pragnienia kolejnych mieszkanek pokoju w "Za-ćmieniu", nużył trójkąt miłosny w postaci pary i kota w "Karmicznym kocie". Niemniej zainteresowało mnie odrzucenie samotnych w "Opowieści na Swięto Dziękczynienia" i w "Gerundium serca" (z niezłą sceną bicia świątecznego serwisu),więc mimo wszystko ciekawa byłabym powieści zamieszkałej w Bangalore pisarki - "The Better Man".

Kopia postu na blogu Zahry valley-of-dance.blog.onet.pl i na mojej stronie neitylkoindie4.pl

Lubię bohaterki "Przedziału dla pań" Anity Nair, więc sięgając po debiutanckie opowiadania pisarki z indyjskiej Kerali też spodziewałam się czegoś, co mnie zaciekawi, poruszy. Rozczarowałam się. Drażnił mnie wymyślny język " Satyra z metro", którego akcja rozgrywa się w w "stalowych gąsienicach, które polują na zdobycz, połykają ją, a chwilę później wypluwają" na...

Dość cienki zbiór opowiadań autorki "Przedziału dla pań" zajmie nam co najwyżej dwa wieczory. Bohaterami są emigranci z Indii, którzy swoje życie układają w Stanach Zjednoczonych. Przewija się tutaj tęsknota za rodziną, niespełnione marzenia, wygórowane ambicje, brak zrozumienia i miłości w związkach międzyludzkich. Przemęczyłam te opowiadania jak żadne inne. Drażnili mnie bohaterowie - niezdecydowani, nieopanowani, a część nawet chyba ma jakieś problemy natury psychicznej. Niektóre z opowiadań są tak absurdalne, że aż śmieszne. Ćma, która wykorzystywała seksualnie kobiety przeważyła szalę. Tak w ogóle odniosłam wrażenie, że autorka miała w zamiarze większą powieść erotyczną, ale coś jej nie wyszło. I nie przekonuje mnie ani żadna magia, ani namiętność. Dla mnie brak tu sensu. Z radością przyjęłam ostatnie opowiadanie i możliwość odłożenia "Opowieści żony ..." z powrotem na półkę.

Dość cienki zbiór opowiadań autorki "Przedziału dla pań" zajmie nam co najwyżej dwa wieczory. Bohaterami są emigranci z Indii, którzy swoje życie układają w Stanach Zjednoczonych. Przewija się tutaj tęsknota za rodziną, niespełnione marzenia, wygórowane ambicje, brak zrozumienia i miłości w związkach międzyludzkich. Przemęczyłam te opowiadania jak żadne inne. Drażnili mnie...

Namiętność którą odkryłam w tej książce kojarzy mi się z baśniami. Dla mnie jest egzotyczna, delikatna jak skrzydła ćmy i gładka jak jedwab. Autorka jest jak ślimak – w kilku opowiadaniach przedstawia Indie które zawsze nosi ze sobą. Elementem łączącym sceny są historie indyjskich emigrantów w Ameryce. Każda jest inna ale wszystkie oscylują wokół pragnień miłości, strachu przed samotnością i zagubienia w wielkim mieście. Autorka przyprawiła je trochę czarami. Najbardziej podobała mi się historia o ćmie. Tak jak trudno jest zmierzyć objętość waty cukrowej, tak samo trudno jest pisać o tych opowiadaniach. Muskają wyobraźnię, są efemeryczne.

Namiętność którą odkryłam w tej książce kojarzy mi się z baśniami. Dla mnie jest egzotyczna, delikatna jak skrzydła ćmy i gładka jak jedwab. Autorka jest jak ślimak – w kilku opowiadaniach przedstawia Indie które zawsze nosi ze sobą. Elementem łączącym sceny są historie indyjskich emigrantów w Ameryce. Każda jest inna ale wszystkie oscylują wokół pragnień miłości, strachu...

Bardzo klimatyczny zbiór opowiadań, z elementami magii. Bohaterami większości z nich są Hinduski, żyjące we współczesnej Ameryce, podobnie jak sama autorka książki. Sporo tu erotyzmu, ale w bardzo poetyckim, orientalnym wydaniu. Kilka opowiadań jest naprawdę dobrych, ale reszta średnia, sprawia wrażenie jakby niedokończonych.

Bardzo klimatyczny zbiór opowiadań, z elementami magii. Bohaterami większości z nich są Hinduski, żyjące we współczesnej Ameryce, podobnie jak sama autorka książki. Sporo tu erotyzmu, ale w bardzo poetyckim, orientalnym wydaniu. Kilka opowiadań jest naprawdę dobrych, ale reszta średnia, sprawia wrażenie jakby niedokończonych.