Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzucając okiem na okładkę nie spodziewałam się, iż zawartość książki dostarczy mi tyle frajdy. Ot, starszy pan, ociupinkę w stylu Gandalfa i jego młody adept, wykonują jakieś doświadczenie. Tyle, że te eksperymenty, o czym dowiemy się zapoznając się treścią, nie są takie zwyczajne. Ponieważ nasi bohaterowie starają się zbudować na przykład maszynę grającą na nerwach lub robiącą coś z niczego. Albo próbują odeprzeć kolejny atak maga Psuja i jego sepleniącego ucznia Popsuja. Nie zawahają się przy tym użyć wysoce niestandardowych metod, nawet rozzłoszczonej osy. Komiks bardzo w stylu Baranowskiego, powoli przestawałam się łudzić, że ktoś przejmie pałeczkę, a tu taka niespodzianka. Nieustająca zabawa słowem, puszczanie oka do czytelnika, żart goni absurd i homonimem pogania. Polecam wszystkim, dla których słowo jest najważniejsze, a nie koniecznie walka dobra ze złem przy użyciu skomplikowanych maszyn bojowych.