John Soforic

„ Z ziemi pochodzimy i do ziemi wracamy, w międzyczasie uprawiamy ogród”. Wystrzeganie się poradników, nie oznacza zupełne zaniechanie ich czytania. Coś, gdzieś, czasem – jak to wżyciu, przy wyborach. Nie wiem co sądzić o tej książce. Prawdy i rady w niej zawarte są proste, dobre, porównanie do ogrodnictwa trafione w punkt „nie posiejesz, nie zbierzesz”, ja jednak ponownie czuję, że w tym wszystkim jest drugie dno. Dno do którego nie bardzo mam ochotę opaść, nawet, po to by móc się od niego odbić. Książka napisana jako twór hybrydowy: poradnik – powieść. Wyważona w słowach i treści. Przejrzysta, łatwo przyswajalna. Wnioski o dobrobycie, splatane z przypowieściami o dochodzeniu do nich. Tak mi zawiało biblijnie. Jest o pracy nad sobą, o rozwoju, konsekwencji, pozbyciu lęku przed przyszłością. „Przekonałem się, że wiara wymaga codziennej czujności myślenia i że jest magnetyczną siłą otaczającą cele, które sobie wyznaczyłem”. To prawda, tracimy czujność – płaczemy. Spuszczamy cel z oczu – płacimy za to. I albo umiemy żyć z konsekwencjami popełnionych czynów i podjętych decyzji, albo płaczemy nad rozlanym mlekiem. Cel nie zawsze jest najważniejszy, czasem liczy się droga do celu. Książkę zatem potraktuję jako ciekawą beletrystykę, nie jestem na etapie jej prawd, a może nie chcę być. Poradniki to twór specyficzny i elastyczny. Przyjemności. empikgo e-book