Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Świat, który nie nosi na grzbiecie własnych historii. Chcę tu zostać. Nie pamiętać. Nie grzebać w genealogicznym śmietniku, w życiorysie ojca, matki, ciotek, babek, kuzynki. Chodzić nowymi ulicami po niczyich śladach” Garderoba. Jagna Ambroziak Czytając, grzebałam się w świecie głównej bohaterki tej książki, Joel próbującej ułożyć sobie na nowo życie w Paryżu. Jael ucieka od toksycznej rodziny i rodzinnych traum. I te części historii bardzo mi się podobały, refleksje i opowieści o konfliktach jakie nią targają, w większości konflikt między pragnieniem miłości a lękiem przed sobą, wiwisekcje kobiecości czy powrót do historii z domu rodzinnego. Ta historia kryje coś więcej. Drobiazgowe analizy, głębokie psychologiczne narracje kobiety, niuanse dotyczące relacji i wyrażenia własnych uczuć, poszukiwanie własnej tożsamości. Autorka napisała o tym, że ubrania to często nie tylko rzeczy i mogą wyrażać to, co aktualnie czujemy. "Kiedy się ubieram, wymyślam siebie na nowo. Rzeźbię kogoś lepszego niż ten, kogo znałam przed wejściem do garderoby.” To właśnie dzięki garderobie Jael może być kimś innym jeśli tego zapragnie i w niej przechowuje wspomnienia i ślady przeszłości. Sądząc po okładce, czułam że dostanę delikatną, wrażliwą, pełną zmysłowości, seksualności i kobiecości powieść. I tak, część historii taka jest lecz pomiędzy nimi są wiadomości SMS pomiędzy Joel i mężczyzną Robertem, który wymyka się spoza utartych przez Jael schematów mężczyzny. Fragmenty te niestety nie podobały mi się, jak dla mnie były zbyt wulgarne, pełne przemocy seksualnej i nie pasujące do bardzo dobrych pozostałych części powieści. Odpychały mnie od niej. Ale przeczytałam tę powieść do końca i uważam ten debiut za dość udany i będę czekała na inne książki autorki. Tym razem mam nadzieję, że autorka skupi się na głębokiej warstwie psychologicznej, bo tak pięknie i lekko potrafi dobierać słowa w tej sferze. „Wiedziałam, że trudno o coś bardziej niebezpiecznego niż słowa rzucane bez zastanowienia. To, co ktoś ci zrobi, możesz zobaczyć, złapać za rękę, nazwać. A słowa? Można się ich wyprzeć. Powiedzieć, to tylko słowa. (…) Słowami krzywdzi się łatwiej”