Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać29
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel3
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Leszek Kajzer
Źródło: www.iaepan.edu.pl
14
7,5/10
Urodzony: 11.08.1944Zmarły: 25.09.2016
prof. zw. dr hab. Leszek Kajzer (ur. jako Lech Jerzy Kajzer) - polski archeolog.
Urodził się w Milanówku. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego (archeologia). Specjalista z zakresu budownictwa i architektury obronnej i rezydencjonalnej na ziemiach polskich w okresie średniowiecza i nowożytności. Pracował w Zakładzie Archeologii Polski Środkowej Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz Sandomierskiego Towarzystwa Naukowego. Wybrane publikacje książkowe: "Zamki i społeczeństwo" (Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1993),"Wstęp do archeologii historycznej w Polsce" (Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1996),"Dwór polski. Zjawisko historyczne i kulturowe" (praca zbiorowa, Wyd. Domu Środowisk Twórczych w Kielcach, 2008),"Dwory w Polsce. Od średniowiecza do współczesności" (Wydawnictwo DiG, 2010).http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=56901&lang=pl
Urodził się w Milanówku. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego (archeologia). Specjalista z zakresu budownictwa i architektury obronnej i rezydencjonalnej na ziemiach polskich w okresie średniowiecza i nowożytności. Pracował w Zakładzie Archeologii Polski Środkowej Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (PAN) oraz w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz Sandomierskiego Towarzystwa Naukowego. Wybrane publikacje książkowe: "Zamki i społeczeństwo" (Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1993),"Wstęp do archeologii historycznej w Polsce" (Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 1996),"Dwór polski. Zjawisko historyczne i kulturowe" (praca zbiorowa, Wyd. Domu Środowisk Twórczych w Kielcach, 2008),"Dwory w Polsce. Od średniowiecza do współczesności" (Wydawnictwo DiG, 2010).http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=56901&lang=pl
7,5/10średnia ocena książek autora
46 przeczytało książki autora
212 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Początki architektury sakralnej w Polsce Centralnej Część II: Zapilicze i Sieradzkie
Leszek Kajzer, Jerzy Sikora
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
2013
Dwory w Polsce. Od średniowiecza do współczesności
Leszek Kajzer
6,0 z 2 ocen
16 czytelników 0 opinii
2010
Średniowieczne i nowożytne kafle. Regionalizmy-Podobieństwa-Różnice
7,5 z 2 ocen
7 czytelników 0 opinii
2007
Późnośredniowieczne zamki na terenie dawnego województwa sandomierskiego
0,0 z ocen
8 czytelników 0 opinii
2005
Leksykon zamków w Polsce
Stanisław Kołodziejski, Leszek Kajzer
8,6 z 9 ocen
35 czytelników 2 opinie
2003
Zamki i społeczeństwo: Przemiany architektury i budownictwa obronnego
Leszek Kajzer
7,0 z 2 ocen
5 czytelników 1 opinia
1993
Sieradzki Rocznik Muzealny. Tom 6 - 1989
Anna Kufel-Dzierzgowska, Leszek Kajzer
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1989
Najnowsze opinie o książkach autora
Zamki i społeczeństwo: Przemiany architektury i budownictwa obronnego Leszek Kajzer
7,0
Architektura obronna jest przejawem społecznej działalności człowieka, wypadkową sytuacji politycznej, społecznej i kulturalnej w danym momencie przeszłości. Efektem wymiany z zewnątrz i własnych rozwiązań. Kwestie techniczne i stylistyczne mają w gruncie rzeczy drugorzędne znaczenie. Architektura według Leszka Kajzera należy do najlepszych źródeł do poznania przeszłości, bo jest obiektywna. Trzeba tylko sprawić, by przemówiła. Mało kto robi to lepiej niż Kajzer w tej skromnie wydanej książce. Bo, jak mówił autor, najważniejszym tematem nauk historycznych są ludzie w przeszłości.
Zawisza Czarny. Rycerz najsławniejszy i najdzielniejszy Jan Szymczak
6,0
Jak widać po ogromie autorów, jest to bardziej praca badawcza, gdzie każdy autor dostał pewne zagadnienie do opracowania, niż książka do poduszki. Na początku można poczytać o pochodzeniu herbu, dowodach jego kształtu w 15 wieku, ewolucji podziału na dwa pasy, wprowadzeniu klejnotu, pochodzeniu nazwy Sulima, o związkach rodzinnych Zawiszy (w oparciu np. o pisma sądowe),o uzbrojeniu rycerzy w turniejach i w bitwach. Jest to dość szczegółowe, niekiedy niestety cytowane są fragmenty w obcych językach (średniowiecznych rzecz jasna) bez pełnego tłumaczenia (najbardziej frustrujące w przypadku epitafium Starowolskiego o Zawiszy--trzy strony tekstu w średniowiecznej [może trochę późniejszej] łacinie bez tłumaczenia). Pomiędzy rozdziałami, pisanymi przez różnych autorów, zdarzają się powtórzenia materiału.
Bardzo słabo oceniam przydługi rozdział (40 stron) "Możni i ich wieże". Autor tego rozdziału charakteryzuje średniowieczne donżony w Polsce i nie tylko, ale jest to chaotyczne i nie widać celu, tudzież związku z tytułem książki. Owszem, taki rozdział miałby sens, gdyby próbować np. określić kształt wież występujących na drodze konfliktów (wspomniano chociażby Malbork) zbrojnych Zawiszy, wskazując na trudności jakie musiał pokonywać (np. nieskuteczne oblężenie Malborka) czy gdyby próbować określić kształt jego rezydencji w Rożnowie, albo kształt rezydencji ludzi z jego otoczenia (z których tekst wspomina np. donżon Oleśnickiego). Można też było omawiając fundacje kleru nawiązać do ruchu husyckiego. Ale taki niemal encyklopedyczny listing, jaki tutaj zamieszczono ("miejsce, wymiary horyzontalne, wysokość, ilość kondygnacji, miąższność muru") niewiele daje zwykłemu czytelnikowi, poza frustracją, że nie wie do czego to zmierza.
Dla porównania, ostatni rozdział o nowo odkrytym źródle historycznym z czasów Zawiszy jest również z Zawiszą luźno związany, a jednak autor postarał się wpleść go w tematykę Zawiszy i udało mu się.
Wydaje mi się, że wielość autorów sprawia tutaj pewne kłopoty w czytaniu i z tego względu ta praca będzie raczej dobra jako nowoczesne uzupełnienie wiedzy o Zawiszy, którą lepiej początkowo zdobyć np. ze (starawej niestety i obecnie w pewnych zakresach krytykowanej) pracy Anny Klubówny, która jest bardziej uporządkowana. Inaczej czytelnikowi grozi zasypanie ogromem faktów, z których nie będzie w stanie wyciągnąć obrazu całości.
Z ciekawych rzeczy o których tutaj poczytałem o tytułowym rycerzu:
- Dyskusja tego, który Mikołaj był faktycznie ojcem Zawiszy
- Rozpatrywanie możliwości pierwszej żony Zawiszy (przed Barbarą); wyznaczenie daty ślubu z Barbarą
- Majątek węgierski Zawiszy
- Głębsza analiza faktu, że według Długosza pod Gołębcem Zawisza ruszał na "małym koniu"
- podkreślono jego obycie w świecie, umiejętność prowadzenia walki zgodnie z różnymi szkołami światowymi
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Leszek Kajzer?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad