Joanna Tomalska

Nowe pismo humanistyczno-literackie, więc nie mogłam odmówić sobie przeczytania. Uczucia po lekturze mam mieszane, ale po kolei... Przede wszystkim z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że każdy z tekstów zamieszczonych w tym premierowym numerze jest wart lektury. Najbardziej zainteresowały mnie: reportaż Magdaleny Skopek z tundry, fragment najnowszej książki Ignacego Karpowicza "ości" oraz eseje Stefana Chwina. Dariusza Nowackiego i Andrzeja Franaszka. Do tych trzech ostatnich tekstów wróciłam nawet kilka razy, by upajać się niektórymi fragmentami (np. "Źródłem pisania (...) jest uwaga; by pisać trzeba uważnie, z pietyzmem i czułością wsłuchiwać się w głos Boga, świata, drugiego człowieka. Czy nie jest to najpiękniejszy głos literatury? Ten szept spomiędzy kartek"*). Wszystkie te eseje są błyskotliwe, mądre i łączą w sobie erudycję autorów z niebanalnym spojrzeniem na świat oraz z inteligentnym poczuciem humoru (a niewielu współczesnych twórców potrafi skorelować te cechy. A teraz kilka zarzutów... - Przede wszystkim miałam wrażenie, że niektóre teksty są sztucznie "rozciągnięte" - jak jakieś wypełniacze stron (np. krótkie wiersze zajmujące całe strony wraz ze zdjęciami autorów i kopiami rękopisów - wygląda to bardzo efektownie, ale na 82 stronach za 18,50 zł wolałabym więcej treści niż formy graficznej). - Nie można odmówić profesjonalizmu wywiadowi Piotra Brysacza z Mariuszem Wilkiem, który jest twarzą numeru. Problem w tym, że wiele wypowiedzi pana Wilka to powtórzenia myśli, które niedawno miałam okazję przeczytać w magazynie "Książki" i w "Kontynentach". A tego bardzo nie lubię, tak samo jak nie lubię odgrzewanej jajecznicy:). - Wygórowana jest cena pisma - co prawda jest ono, jak wspomniałam, dopracowane edytorsko i nie ma w nim natłoku reklam, jednak w porównaniu z innymi podobnymi czasopismami koszta nie wypadają pozytywnie dla czytelnika. Czekam teraz na kolejny numer - może będzie coraz lepiej:). I na pewno trzymam kciuki za redakcję. ________________________________________ * fragment eseju A. Franaszka "Lapidarium z lektur" (str. 57)