Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przebrnęłam. O ile z początku książka była nawet wciągająca to im dalej tym gorzej a końcówka to wyimaginowany plan filmu science-fiction. Poznajemy Jimma Carreya jako sfrustrowanego aktora, którego sława przygasa. On sam przez całe dnie ogląda dołujące filmy o katastrofach a psy zlizują mu łzy. W domu otoczonym przez ogrodzenie z drutem kolczastym, pod napięciem, siedzi sam i trzęsie się ze strachu, że ktoś może się włamać. Okropnie smutny los jak na aktora komediowego. Jak na każdego. Stany depresyjne to nic zabawnego. W przebłyskach wspomnień Jim odtwarza spotkania z duchowym guru, który przeprowadza grono aktorów przez proces odzyskiwania wspomnień z wcześniejszych wcieleń. Aktor dostaje propozycję zagrania w filmie o chińskim przywódcy Mao. Przygotowując się do roli robi wszystko by poczuć się jak jego postać aż w końcu realne życie miesza mu się z fikcją. Następnie bierze udział w kręceniu animacji o hipopotamach w towarzystwie dawno zmarłego aktora. Teraz wszystko da się zrobić komputerowo. "Nic tu nie jest prawdą i wszystko tu jest prawdą" Patrząc na zdjęcie autorów na skrzydełku tylnej okładki można odnieść wrażenie, że robią sobie z czytelnika jaja a cała ta książka to jeden wielki żart. W internecie ciężko znaleźć potwierdzenie jakichkolwiek informacji zawartych w publikacji i można tylko się domyślać co jest faktem a co iluzją. Czyta się bardzo ciężko. Nie przekazuje rzetelnej wiedzy z życia aktora, prócz kilku wzmianek. "Wspomnienia i dezinformacja" to trafny tytuł, z przewagą tego drugiego. Większość treści brzmi jak opis snu wariata. Mnie nie zachwyciła.