Najnowsze artykuły
- ArtykułyŚladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8
- ArtykułyCzytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać442
- ArtykułyZnamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant14
- ArtykułyZapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stanisław Grodziski
33
7,3/10
Urodzony: 02.01.1929Zmarły: 30.05.2020
prof. dr hab. Stanisław Grodziski - polski historyk prawa.
Urodził się w niewielkiej miejscowości w Małopolsce, a jego ojcem był działacz społeczny Stanisław Grodziski (1889-1946).
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (prawo).
Specjalista z zakresu historii administracji, historii państwa i prawa oraz historii prawa polskiego.
Wieloletni wykładowca, a w latach 1987-1990 prodziekan, Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Należał do redakcji periodyków "Kwartalnika Prawa Prywatnego" oraz "Czasopisma Prawno-Historycznego".
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN),Polskiej Akademii Umiejętności (PAU) oraz Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prof. Stanisław Grodziski żył 91 lat.
Wybrane publikacje książkowe: "Historia ustroju społeczno politycznego Galicji 1772-1848" (Ossolineum, 1971),"Franciszek Józef I" (pierwsze wydanie: Ossolineum, 1978),"Feliksa Boronia pielgrzymka do historii" (Wydawnictwo Literackie, 1984),"Grodzisko w czasach staropolskich" (Wydawnictwo Secesja, 2003).https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=58370&_k=5ip874
Urodził się w niewielkiej miejscowości w Małopolsce, a jego ojcem był działacz społeczny Stanisław Grodziski (1889-1946).
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (prawo).
Specjalista z zakresu historii administracji, historii państwa i prawa oraz historii prawa polskiego.
Wieloletni wykładowca, a w latach 1987-1990 prodziekan, Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Należał do redakcji periodyków "Kwartalnika Prawa Prywatnego" oraz "Czasopisma Prawno-Historycznego".
Członek Polskiej Akademii Nauk (PAN),Polskiej Akademii Umiejętności (PAU) oraz Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prof. Stanisław Grodziski żył 91 lat.
Wybrane publikacje książkowe: "Historia ustroju społeczno politycznego Galicji 1772-1848" (Ossolineum, 1971),"Franciszek Józef I" (pierwsze wydanie: Ossolineum, 1978),"Feliksa Boronia pielgrzymka do historii" (Wydawnictwo Literackie, 1984),"Grodzisko w czasach staropolskich" (Wydawnictwo Secesja, 2003).https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=58370&_k=5ip874
7,3/10średnia ocena książek autora
317 przeczytało książki autora
444 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rzeczpospolita w dobie złotej wolności (1648-1763) / Józef Andrzej Gierowski. Polska w czasach przełomu (1764-1815) / Stanisław Grodziski
Stanisław Grodziski, Józef Andrzej Gierowski
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
2003
W obronie czci niewieściej. Szkice z dziejów kultury prawnej.
Stanisław Grodziski
7,0 z 7 ocen
23 czytelników 0 opinii
2000
Studia z historii Polski XIX i XX wieku ofiarowane Profesorowi Józefowi Buszce w pięćdziesięciolecie doktoratu
8,5 z 2 ocen
8 czytelników 0 opinii
1999
Porównawcza historia ustrojów państwowych
Stanisław Grodziski
6,5 z 12 ocen
30 czytelników 2 opinie
1998
Wzdłuż Wisły, Dniestru i Zbrucza. Wędrówki po Galicji dyliżansem, koleją, samochodem
Stanisław Grodziski
8,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
1998
Europa i świat w epoce restauracji, romantyzmu i rewolucji 1815-1849. Tom 1
Andrzej Zahorski, Stanisław Grodziski
6,2 z 10 ocen
27 czytelników 1 opinia
1991
Polska zniewolona 1795-1806
Stanisław Grodziski, Eligiusz Kozłowski
5,6 z 5 ocen
37 czytelników 1 opinia
1987
Historia ustroju społeczno politycznego Galicji 1772-1848
Stanisław Grodziski
7,5 z 2 ocen
4 czytelników 0 opinii
1971
Poczet królów polskich według Jana Matejki
Stanisław Grodziski, Jan Gintel
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
1971
Najnowsze opinie o książkach autora
Franciszek Józef I Stanisław Grodziski
6,7
Bardzo dobrze przygotowana synteza panowania Jego Cesarsko Królewskiej Mości Franciszka Józefa I, który panując 68 lat odcisnął piętno na losach wielu Narodów, ówcześnie zwanych ludami Monarchii. Książka warta przeczytania jako wstęp do dalszych badań nad losami dynastii Habsburgów, która panowała nad obszarem, gdzie słońce nigdy nie zachodzi. Polecam.
Wielka historia świata T.10 /świat od wiosny ludów do i wojny światowej wielka historia świata T Stanisław Grodziski
8,7
Największe współczesne opracowanie historii powszechnej, autorstwa historyków związanych z ośrodkiem krakowskim i Polską Akademią Umiejętności,cechuje się dużym rozmiarem, dużą objętością i znaczną szczegółowością tekstu. Niedawno czytałem,że nie powinna pełnić funkcji podręcznika akademickiego, bo Wielka Historia Świata zawiera zbyt drobiazgowe informacje. Nie bardzo rozumiem intencje autora wypowiedzi. Czyżby student - potem absolwent historii nie powinien mieć wglądu w tak obszerne opracowanie? Że nie zapamięta faktografii? A musi? Po to właśnie ma takie opracowania podstawowe, by nie musiał "wszystkiego" pamiętać. Ale powinien się zapoznać. Powinien znać różne interpretacje, odmienne sposoby wyjaśniania dziejów i taki podręcznik podstawowy znacznie to ułatwia. Wróćmy jednak do tekstu.
Choć jestem historykiem, nie zajmuję się badaniem naukowym, więc nie zamierzam odnosić się do warstwy merytorycznej tomu. nawet jeśli są tam błędy, braki czy niedociągnięcia, niech robią to fachowcy od epoki. A w przypadku tomu 10 Wielkiej Historii Świata jest to okres drugiej połowy XIX w. zamknięty datami 1848-1914. W zdecydowanej większości tekst jest autorstwa Józefa Buszki, także redaktora tomu, nieżyjącego już wybitnego historyka krakowskiego. I to pierwsza zaleta dzieła. Niezależnie od poglądów autora, od jego interpretacji dziejów, mamy do czynienia z jasnym i jednoznacznym, spójnym przekazem nie tylko faktów i ich interpretacji, ale także filozofii historii. Możemy nie zgadzać się z profesorem w wielu kwestiach, ale musimy przyjąć jego całościową wizję wydarzeń. W dodatku spójną, konsekwentną, logiczną i przejrzystą. Co ważne - inne niż Europa kontynenty znalazły w opracowaniu dużo miejsca, a więc nie jest to kolejna europocentryczna synteza.
Druga wielka zaleta opracowania, to wyjątkowe potraktowanie dziedzin, które zwykle traktowane są po macoszemu. Dotyczy to nauki i techniki - tu można powiedzieć, że inaczej o "wieku pary i elektryczności" pisać nie można, ale znając dotychczasowe prace widzę wyraźną różnicę na korzyść opisywanego opracowania. Podobnie wygląda sytuacja z literaturą, muzyką czy teatrem - poświęcono im wyraźnie sporo miejsca. Ale moje szczególne uznanie kieruję do redaktorów tomu, za odwagę, i autora części poświęconych sztukom plastycznym - Radosławowi Doboszewskiemu - za wnikliwe i przejrzyste przedstawienie niebywale trudnego okresu w dziejach sztuki - gdy rodziły się kolejne nurty, gdy pojawiali się niezliczeni twórcy. Tekst jest naukowy a zarazem przystępny, w dodatku tak podany, że aż szkoda kończyć czytanie. To chyba pierwsze opracowanie podręcznikowe, w którym historia sztuki nie jest traktowana po macoszemu. Chwała autorowi tekstu i redaktorom.
Jedno zastrzeżenie w tym miejscu - szkoda, pewnie ze względu na koszty i objętość pracy, że nie udało się zamieścić więcej dzieł sztuki. Ale to każdy może nadrobić, korzystając choćby z wyszukiwarek internetowych.
Na uwagę zasługują dobrze dobrane ilustracje w całym tomie, niezłe mapy i bardzo dobre kapsuły z informacjami pobocznymi, ale jakże ciekawymi (np. biogram Bismarcka, dzieje wozu Drzymały, konflikt o Faszodę, jajka Faberge czy biogram Tiffany'ego). Otrzymaliśmy więc znakomite, wręcz idealne dzieło. Dlaczego nie dałem kompletu gwiazdek? Bo mam kilka zastrzeżeń. Drobnych, ale istotnych.
Wydaje się, że wyodrębnienie ruchów socjalnych było pewnym nieporozumieniem. To jeden z tematów zainteresowań naukowych Buszki, ale bez przesady. Zwłaszcza, że inne niż socjalizm ruchy polityczne pojawiają się mimochodem w częściach poświęconych różnym krajom. Za to jest na szczęście ruch feministyczny, ale już skauting pojawia się zdawkowo. Szkoda.
Za mało informacji podano o demografii, gospodarce, zmianach struktur społecznych i kształtowaniu się nowoczesnych narodów. Poświęcenie sportowi zaledwie niepełnej strony uważam za nieporozumienie. A jeszcze autor podaje, że pojawiają się nowe dyscypliny, nie wymienia jednak przy tym ,że chodzi o piłkę nożną, piłkę ręczną, hokej na lodzie i rugby, że wymienię tylko niektóre powstałe wtedy gry zespołowe. A do tego dochodzi np. kolarstwo i kilka innych dziedzin indywidualnych.
Wreszcie bibliografia. Znaczna jej część powstała co najmniej 20 lat temu, jest więc bardzo stara. Tylko w języku polskim powstało w tym czasie sporo syntez i opracowań, więc odwoływanie się do dzieł z XIX w., a nie umieszczenie współczesnych jest błędem. Jedynie historia sztuki oraz Chiny i Japonia mają nowy i dobrze dobrany wykaz lektur. Pozostałe działy słabe, lepiej szukać prac z innych wykazów bibliograficznych, niż ten.
Chciałbym na koniec zwrócić uwagę, że podane przeze mnie uwagi krytyczne nie dyskredytują całego tomu, który uważam za znakomity i dobrze napisany. Stąd wysoka ocena i zachęta do zajrzenia - wszak mamy przed sobą opracowanie całościowe, z którego najczęściej korzysta się tylko fragmentarycznie. Ale należy korzystać, bo praca jest rewelacyjna.