Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na książkę trafiłam przypadkowo w miejskiej bibliotece. Zachęciła mnie okładkowa recenzja. I z przyjemnością stwierdzam, że nie była przesadzona. Akcja powieści rozgrywa się w 1918 roku, gdy w Rosji trwa jeszcze rewolucja bolszewicka. Autor pokazał dramat Polaków, którzy padli ofiarami rewolucyjnych porachunków - wygnani ze swoich splądrowanych domów próbowali szukać dachu nad głową w kraju nad Wisłą, jednak droga do ojczyzny okazywała się bardziej niebezpieczna niż przypuszczali. Pozbawieni majątków uciekinierzy i tak mieli szczęście, gdyż wielu ich rodaków zginęło podczas pogromów z rąk chłopów lub bolszewików. Inni trafiali do więzień, w których umierali z głodu, brudu i ran odnoszonych podczas bestialskich przesłuchań. W te dramatyczne wydarzenia wpisują się losy głównych bohaterów. Ich wędrówka obfituje w wiele przykrych niespodzianek, a droga do Polski przypomina ucieczkę z pełnego pułapek labiryntu. Dzięki brawurze i sprytowi udaje im się wiele razy wyjść z opałów. Ta część powieści pełna jest nagłych zwrotów akcji, a perypetie byłego żołnierza przypominają momentami przygody Jamesa Bonda:). Może to wydawać się nieco naiwne i na pewno mało prawdopodobne, ale całość czyta się jednym tchem, kibicując bohaterom od początku do końca. Ławrynowiczowi udało się stworzyć naprawdę ciekawą opowieść. Należy to docenić tym bardziej, że w prologu, który rozgrywa się już w latach dwudziestych, spotykamy dwójkę naszych bohaterów, więc wiemy od początku że wyjdą cało z opresji. Pomimo tego śledzi się ich losy z zainteresowaniem i dużymi emocjami. Polecam wszystkim, którzy lubią powieści historyczno-przygodowe z wątkiem miłosnym w tle (bo i taki tu się pojawia - a jakże!:)).