Niniejsza praca przedstawia historię powstania, konstrukcję i działania pierwszego niemieckiego czołgu A7V od momentu jego narodzin do kapitulacji kajzerowskich Niemiec. Niemiecki program budowy czołgów był odpowiedzią na użycie broni pancernej na Froncie Zachodnim przez Wielką Brytanię i Francję. Początkowo generalicja niemiecka miała lekceważące podejście do topornych i zawodnych pojazdów gąsienicowych, ale z czasem, szczególnie po sukcesie ofensywy pod Cambrai, nabrała przekonania, że jest to broń o dużym potencjale bojowym. Konkurujące wizje jak czołgi mają być użyte spowodowały, że wprowadzona do produkcji maszyna miała konstrukcję hybrydową - jednocześnie była pojazdem bojowym i transporterem piechoty. Trudności ekonomiczne, z jakimi borykały się Niemcy w ostatnich latach wojny sprawiły, że wyprodukowano tylko niewielką liczbę czołgów A7V. Brak zrozumienia dla warunków, w jakich nowa broń mogła operować spowodowały rozliczne problemy na froncie i zmniejszenie jej wpływu na wynik podejmowanych działań. A jednak pomimo tych wszystkich przeciwności czołgi A7V odegrały poważną, choć tylko lokalną, rolę w końcowych bitwach pierwszej wojny światowej na Froncie Zachodnim.
Książka „A7V i prekursorzy niemieckiej broni pancernej” opisuje historię pierwszego niemieckiego czołgu od momentu powstania idei pojazdu bojowego, poprzez jego oryginalną konstrukcję i modyfikacje, do opisu walk na Froncie Zachodnim. Pracę uzupełniają relacje uczestników walk, raporty pisane po akcji, wspomnienia przeciwników, którzy zetknęli się z A7V na froncie i opinie generałów dowodzących wielkimi jednostkami. Narracja obejmuje także powojenne losy kilku ocalałych egzemplarzy A7V, próby wykorzystania czołgów do tłumienia zamieszek w Republice Weimarskiej oraz rekonstrukcję czołgu A7V w latach osiemdziesiątych w Niemczech. Ponadto w książce opisana jest historia i budowa szeregu lekkich i ciężkich pojazdów bojowych, które zaczęto konstruować z zamiarem zastąpienia nimi czołgu A7V.