Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klęczałem w jej gabinecie i płakałem jak bezbronne dziecko, kiedy
po chwili ponownie poczułem w sobie złość i ten cholerny stan, w którym mój umysł nie dawał sobie rady i powodował niemiłosierny ból
głowy. Poczułem na ramieniu jej delikatny uścisk, a do nozdrzy doleciał piękny zapach jej ciała. Cały się spiąłem.
— Shade… — wyszeptała, po czym kucnęła przede mną.
— Proszę ode mnie odejść — wycedziłem przez zaciśnięte zęby,
gdyż mój gniew przybierał na sile.
— Pozwól sobie pomóc — dodała, lecz jej głos nie brzmiał przekonująco. Próbowała mnie przytulić, tym samym naruszając moją przestrzeń osobistą. "...

Przez burzę twych włosów do ust się zakradam i skradam pocałunek smakujący tak wybornie, że tracę zmysły i pragnę więcej.
Piękne kwiaty, dla jeszcze piękniejszej kobiety. Już nie mogę się doczekać dzisiejszego wieczoru, kiedy ponownie posmakuję Pani niebiańskich ust, dotknę pani gorącej skóry i włosów, które są niczym jedwab."...

Podniecała mnie, podniecała do tego stopnia, że w rozporku poczułem ciepło, a mój penis momentalnie stwardniał. Przyniosło to nieprzyjemny ból, a kiedy położyłem na nim dłoń i ścisnąłem go mocno,
po ciele przeszły mi dreszcze. Miałem ochotę podejść do niej, dotknąć
ją, powąchać, pocałować, a potem kochać się z nią na jej biurku. Nagle
po raz pierwszy zainteresowało mnie coś innego niż komputer czy trening na siłowni. Zapragnąłem mieć jeszcze jedną zabawkę — kobietę…".

Jeśli on myśli, że będę potulna i miła dla tego francuskiego pieska z kijem w dupie, to bardzo się zdziwi. Już ja mu pokażę, z kim się nie powinno zadzierać.

Wstałem z podłogi, przetarłem dłonią zapłakaną twarz i pobiegłem
do kuchni po nóż. Nie wiem, jak to zrobiłem, nie wiem, skąd wziąłem
tyle siły w sobie. Rzuciłem się na niego, zadając mu serię ciosów. Raniłem go i wrzeszczałem. Cios za ciosem, krzyk i mnóstwo krwi…
Oto ja, Shade Brewer, a oto moja historia…".

Byłem sam-tak, jak chciałem, ale nie czułem się lepiej. Czułem się gówno wart i jak zwykle pokonany. Spierdoliłem to po całości, ale uważałem, że tak będzie najlepiej. Byłem totalnie zagubiony i doszczętnie zniszczony. Myślałem, że kiedy pozwolę jej odejść, będę wolny. Nie byłem. Cały czas myślami tkwiłem przy niej, z nią, obok niej. Ciągle wspominałem nasze początki i to, co się między nami wydarzyło.

Płakałem i dziękowałem, że uratowała moje nędzne życie. Życie, które bez niej nie było nic warte. To ona wypełniła pustkę w moim sercu. To ona mnie naprawiła i nauczyła kochać.

Uśmiechnąłem się na jej słowa, a w sercu poczułem ogromny płomień miłości. Kochałem ją, kochałem całym moim zepsutym sercem. Kochałem ponad życie. [...] Pocałowałem najpiękniej, jak tylko potrafiłem. Całowałem jej usta mocno i namiętnie. Całą ogromną miłością, jaka we mnie drzemała. To dla niej to serce biło, na nią przez całe życie czekało.

Przez całe życie byłem sam, przez całe życie skazany na siebie. Przez całe życie miałem przejebane, a kiedy myślałem, że nic gorszego mnie już nie może już spotkać, na mojej drodze stanęła ona! Wpadła do mojego życia tak nagle, namieszała w nim i zniszczyła mi głowę jeszcze bardziej. Była moją zgubą.

- Kochałam go... Tak! Zakochałam się w tym facecie bez pamięci! I choć wiedziałam, że nasze drogi zaraz się rozejdą, a ja wrócę do szarej rzeczywistości, cieszyłam się, że zostaną mi po nim chociaż piękne wspomnienia.

Zdał sobie sprawę, że życie bez niej nie było nic warte. Że tyle długich lat wegetował, czekając na prawdziwą miłość, którą poczuł do tej istoty śpiącej u jego boku. Kochał ją całym sercem i choć nie wiedział, czy ona kiedykolwiek pokocha jego, to obiecał sobie, że zrobi wszystko, by roztopić lód w jej sercu i wzbudzić w niej prawdziwą miłość.

Kiedy wpada na mnie tak piękna kobieta, powinienem raczej podziękować, niż przyjmować przeprosiny — stwierdził zachwycony jej urodą. — Kto panią potrącił? — zapytał po chwili, składając na jej dłoni delikatny pocałunek...."!!!!

Nie lubię kłamców, a ty jesteś kłamcą numer jeden. Skąd mam wiedzieć, że tym razem nie kłamiesz? Kłamca zawsze pozostanie tylko kłamcą i zawsze, ale to zawsze będzie łgał, byleby tylko osiągnąć swój cel. Wybacz, ale ci nie wierzę....

W tym momencie byłam szczęśliwa. Znalazłam swoją drugą połówkę, która była mi pisana. Oboje mieliśmy jakieś tajemnice z przeszłości, jednak teraz liczyła się tylko ta chwila. Zwyciężyła miłość...

Wyłączyłem się, wyłączyłem i odizolowałem. Byłem tam ciałem, jednak duchem daleko, daleko...w swoim świecie. Wirtualnym świecie, elektronicznej maszynie pełnej tajemnic, globalnym oku na świat pełen nieograniczonych możliwości...

Ona wzbudzała we mnie takie emocje, że nie umiałem tego opisać. Przy niej czułem się....innym człowiekiem. Przy niej doświadczyłem więcej niż przez całe moje życie. Irytowała mnie i wkurwiała, ale dzięki niej częściej się uśmiechałem, dzięki niej dowiedziałem się, co znaczy słowo troska.

Ona była niesamowita, a raczej: niesamowicie inna. Trochę do mnie podobna, ale chyba miała w sobie więcej siły i determinacji. Marzyła na jawie i wierzyła w ludzi, wierzyła w dobro i miłość.

...zapomniałem o swoich marzeniach i ukrytych pragnieniach. Miałem teraz przy sobie piękną kobietę, której pragnąłem z całych sił, ale jedna chwila, jedno niepowodzenie wystarczyły, bym się od niej izolował. Czerpałem z chwili i nie myślałem o przyszłości, bo moja przyszłość z nią była utopią...

Ludzie od zawsze traktowali mnie jak najgorsze zło, ale ja nic sobie z tego nie robię, bo znam swoją wartość i wiem, że oni nie
różnią się niczym ode mnie.

On jest piękny, wyrzeźbiony tam, gdzie trzeba, obdarowany przez naturę w każdym calu, perfekcyjny. Nie mogę się powstrzymać i swój wzrok kieruję niżej, a gdy moje oczy spotykają się z jego sprężystym bananem i dwiema dorodnymi mandarynami, zaczynam kasłać i krztusić się własną śliną.