Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Publikacja ta zawiera najważniejsze informacje związane z czasopismem wydawanym pod Paryżem przez Jerzego Giedroycia. Autorka opisuje trudne realia wydawania polskiego czasopisma społeczno-polityczno-literackiego na emigracji, przedstawia też sylwetki skromnego zespołu redakcyjnego. Dawid wymienia również najważniejszych twórców współpracujących z czasopismem. Nie zabrakło refleksji nad funkcjami, które pełniła "Kultura". Warto sięgnąć po tę książkę, gdyż paryska "Kultura" to ważna część naszej historii politycznej i literackiej w XX wieku. Giedroyc był przenikliwym obserwatorem życia politycznego w kraju, a bycie emigrantem dawało mu dodatkowy dystans, który sprawiał, że jego komentarze okazywały się bardzo trafne. Redaktor był osobą, dla które najważniejsze było podążanie wyznaczoną sobie ścieżką i trzymanie się swoich zasad. Prowadząc Instytut Literacki, starał się zawsze zachować niezależność. Dlatego też nie odbierał odznaczeń przyznawanych przez instytucje państwowe oraz unikał (skutecznie) źródeł finansowania swojej działalności, które mogłyby zagrozić jej niezależności i obiektywizmowi. Jednocześnie stworzył prawdziwie demokratyczne czasopismo, w którym publikowano różnorodne stanowiska i opinie, niejednokrotnie zupełnie różniące się od poglądów Redaktora. Książka Doroty Dawid to niewielka publikacja zawierająca najważniejsze informacje o Giedroyciu, Instytucie Literackim i paryskiej "Kulturze". Może być dobrym punktem wyjścia do zgłębiania historii "Kultury", a także szerzej do zainteresowania się zagadnieniami związanymi z działalnością Polaków na emigracji oraz ich wpływem na życie społeczne, polityczne i literackie w kraju. Na przykład gdyby nie "Kultura" to Czesław Miłosz najprawdopodobniej nie zostałby laureatem Nagrody Nobla.