Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[gwiazdki za temat i ujęcie] "Rozmyślam o chłopaku, z którym chodziłam na ostatnim roku studiów […] Odnalazł mnie w moim świecie,nie oczekując ode mnie bym próbowała wybrać się w jego świat. Wydaje mi się, że sam nie wiedział, czego dokonał. […] Nigdy mu nie przeszkadzał mój dziwny zwyczaj wypytywania ludzi o zbyt wiele rzeczy. Zawsze stał przy mnie cierpliwie, gdy mi odbijało z powodu przeciążenia zmysłów. Nigdy mnie nie krytykował i nie kwestionował moich zachowań. Pozwalał mi być sobą. Gdyby wszyscy zachowywali się podobnie, być może nie potrzebowalibyśmy nawet definiować zespołu Aspergera." [...] Autorka diagnozę otrzymała dopiero w wieku dorosłym, co pozwoliło jej na zrozumienie i uporządkowanie wielu spraw. Ale to co przebija w całej książce to fakt, jak w rozwoju osoby ze spektrum autyzmu ogromne znaczenie ma pozytywne wsparcie najbliższych – rodziców, kolegów, przyjaciół. Wspierających, a nie oceniających. Akceptujących różnego rodzaju “dziwactwa”. Opisuje swoją potrzebę samotności i wyciszenia, a z drugiej strony potrzebę bycia z innymi, ale na nieco innych zasadach, niż wydaje się to “normalnym”. [...] całość: http://www.speculatio.pl/udawanie-normalnej-zycie-z-zespolem-aspergera/