Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Steve Davis jest niekwestionowaną legendą snookera, jednym z najwybitniejszych zawodników w historii. Zdobył 28 tytułów rankingowych. Został sześciokrotnym mistrzem świata, tyle samo razy wygrywał UK Championship, a trzykrotnie zwyciężał w turnieju Masters. Wszystkie turnieje zaliczają się do tzw. potrójnej korony. Jest autorem pierwszego zarejestrowanego przez kamery brejka maksymalnego (147 punktów w jednym podejściu). Jako pierwszy zawodnik w historii zwyciężył w trzech najważniejszych turniejach w jednym sezonie. Książka opisuje całą drogę na sam szczyt. Davisa nie zawsze ciągnęło do snookera. Wielkim fanem tego sportu był jego ojciec, który został również jego trenerem. Przez wiele godzin ćwiczyli razem w klubach robotniczych. Bardzo ważną, być może nawet kluczową rolę w karierze Davisa odegrał Barry Hearn, który w pewnym momencie został jego agentem i w końcu przyjacielem. Razem osiągali największe sukcesy. Zawodnik miał ogromne szczęście, że miał tak wielkie wsparcie agenta i ojca. Wtedy snooker wyglądał zupełnie inaczej niż obecnie, co można łatwo zauważyć w książce. Nie mówię tylko o sposobie grania. Przykładowo podczas meczów można było spożywać alkohol czy palić papierosy. Można śmiało powiedzieć, że Steve Davis był jedną z głównych twarzy popularyzacji snookera w tamtych czasach. W pewnym okresie dominował w rozgrywanych turniejach. Dążył do perfekcji poprzez ciężką i mozolną pracę. Każda epoka ma swoich wielkich zawodników. Z czasem Davis zaczął ustępować młodszym, co jest zrozumiałe. Pisze o swoich wielkich zwycięstwach, ale też o wielkich porażkach. Momentami książka może znudzić. Przy opisach meczów jest dużo wyników i wysokości brejków (podejść). Ale jest też bardzo wiele interesujących rzeczy. O niektórych zawodnikach Davis pisze brutalnie szczerze np. o Alexie Higginsie. Autobiografia skierowana przede wszystkim do fanów snookera, ewentualnie do fanów sportu. Daję 7, chociaż ocena ocenie nierówna. :)