Jesteśmy społecznością, która kocha książki

E.J.D."kupił mnie" już swoją "Genevieve'". Myślę, że jego styl to jest wreszcie coś ożywczego, bezpośredniego,otwartego... W kolejnej powieści zaskakuje bohaterkami. To trzy kobiety, jedna jest jeszcze nastolatką, lecz to także kobieta, pełna emocji, impulsywna (takie osoby są mi bliskie...) i...chwilami kompletnie nieodpowiedzialna. Burza jaką przeżywa w świecie dorosłych podsuwa jej pomysły na konkretne, złe rozwiązania. Żona, kochanka i córka. Wszystkie kochają tego samego mężczyznę. Ktoś powie-jaki z niego szczęściarz!Ale Dickey burzy sielankę, już na samym początku. Pozwala swoim bohaterkom na wolność totalną. Działają bez hamulców. Nic ich nie ogranicza.Żaden rozsądek, względy na innych, na uwikłanego po szyję faceta, który jest w ich świecie żałosną marionetką...budzi współczucie...miota się, ulega każdej po kolei. Kobiety dostają "carte blanche", dlatego czynią rzeczy straszne, także postaci drugoplanowe...Ta wolność poczynań jest tragiczna w skutkach. Nie można się wycofać, zostawiając bezkarnie zgliszcza...Opamiętanie przychodzi, ale jak zwykle w rozpasaniu uczuciowym i szaleństwie emocji, za późno... To znów współczesna wersja tragedii antycznej. Wolna wola i fatum (córka ma na imię Destiny...),a może tylko zwykła ludzka nieodpowiedzialność, brzemienna w skutkach?