Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwie wizje Kościoła grekokatolickiego na Ukrainie. Arcybiskupa Andrzeja Szeptyckiego i biskupa Chomyszyna. Nawiązanie do świętego Augustyna. Piękna książka. Napisana jeszcze w czasach, gdy przyjmowanie Komunii świętej na stojąco (czyli tak jak w prawosławnych cerkwiach) było zgorszeniem. Uprzedzam - autor jest krytyczny zarówno wobec ukraińskich nacjonalistów jak i polskiego szowinizmu. Nie podoba mu się również rusofilski kurs, który panował w Watykanie - początek lat 30tych XX wieku. I taki sam kurs arcybiskupa Szeptyckiego. Zamiast reformy duchowej kleru zafundował reformę obrzędową. Jakiś absurd ? Upodabnianie obrządku do schizmatyckiego ? Rusofilstwo kosztem grekokatolików. Kiedy ślepiec prowadzi ślepca - obaj do dołu wpadną. Chomyszyn jawi się jako zdecydowany zwolennik celibatu - czyli czegoś w grekokatolicyzmie niekoniecznego. Zwraca uwagę na niski poziom seminariów - raczej demoralizują niż wychowują. Wstępowali tam kandydaci bez powołania. Seminarium - kołyską, z której albo apostołowie, albo jadowite węże. Rozkład duchowy, upadek dyscypliny i zeświecczenie. Bez celibatu nie ma co myśleć o dźwignięciu kleru. Bardzo ciekawy wgląd w sytuację wewnętrzną Ukrainy i "herezję nacjonalizmu". Nie można stawiać narodu ponad Boga (patriotyzm - tak!). Wszelkie sprawy doczesne, zdobycze materialne, siła militarna bez siły moralnej, nie mają prawdziwej wartości i trwałości. Prowadzą do upadku i zguby narodu i państwa. Biskup opowiada się zdecydowanie za integracją z Rzymem. Wylicza też polską niesprawiedliwość, rozprężenie moralne, przekupstwo i … sprzeniewierzenie się misji Bożej Opatrzności - czyli - nawróceniu Wschodu. Upadek Polski w 1939 traktuje jako Sąd Boży. Pozostawiam to do rozważenia.