Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bazuje na jednej koncepcji: podróże międzygwiezdne ograniczone są nieprzekraczalną prędkością światła - ale dylatacja czasu pozwala przeżyć trwający setki czy tysiące lat lot jako kilka dni, tygodni czy miesięcy. Powieść jest jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak mogłyby wyglądać kosmiczne podróże - oraz jakie wiązałyby się z nimi problemy. "Kosmiczny podróżnik" kojarzy mi się trochę z niszowymi opowiadaniami Sci-Fi z drugiej połowy XX wieku. Nie tworzy ludzi przyszłości, ale stawia współcześnie żyjących w świecie nieosiągalnych dziś technologii - i patrzy jak sobie z tym radzą i jak się zachowują. Nie skupia się na naukowych czy pseudonaukowych teoriach czy technologicznych szczegółach podróży - ale zupełnie przyziemnych, psychologicznych aspektach. Książka nafaszerowana jest aluzjami do internetowej subkultury - nie każdy je zrozumie, nie każdemu będzie się to podobało - ale ludziom przeglądającym regularnie kwejka/tablicę facebooka/demotywatory/9gaga etc. powinni parę razy uśmiechnąć się dostrzegając kolejne aluzje. Temu dziełu brakuje jakiejś większej głębi, jednak czyta się ją leciutko od początku do (zupełnie zaskakującego) zakończenia. Jego długość (90 stron) nie powala, ale czyni je całkiem dobrą propozycją do połknięcia w jeden wieczór - co też osobiście uczyniłem. Jeśli zaś chodzi o styl... Gdyby "Kosmiczny podróżnik" był jedzeniem, zostałby paczką chipsów. Nie jest to wielka uczta, nic szczególnie wyszukanego - ot, bierzesz, wcinasz, wcinasz - i jest przyjemnie i fajnie. Wciąga się gładko i bez niestrawności. Nie zaszkodziło przeczytać.