Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ładne obrazy pozostawił nam po sobie Wyspiański, chociaż one mnie trochę brzydzą. Chłopomania jest mi obca, a tutaj wiejska dziołcha na wiejskiej dziołsze, nic ładnego. I nawet "Paryżanka" wygląda dla mnie jak pani z pola zdjęta. "Główka Helenki" i "Macierzyństwo" są dla mnie okropne, ale to już moja prywatna preferencja, że nie lubię dzieci, a karmienie piersią napawa mnie obrzydzeniem. Tak, śmiało, to ten moment, kiedy można przypuścić lincz. Ale ja się nie rzucam, jak ktoś publicznie karmi przy mnie piersią, to sama odchodzę zwymiotować w ustronne miejsce, nikogo nie przeganiam. "Portret żony w serdaku" - no nienajlepsza ta żona, zmęczona, może wręcz umęczona? Nie mój klimat, ale doceniam talent. "Skarby sezamu" są zatrważające, demoniczne, a taką sztukę lubię. "Przy szyciu - portret Ireny Solskiej" też chwyta mnie za serce, ale to pewnie dlatego, że kobieta jest ruda, a nie ma dla mnie piękniejszej rzeczy w przyrodzie niż rudość.