V.A. Richardson

Wiedziałam, że sięgam po książkę dla dzieci/młodzieży i to nie stąd wynika moja ocena. Nie spodziewałam się jednak, że książka okaże się tak źle napisana. Powtórzenia? ✅ (tak, to książka dla młodszych odbiorców, ale jeśli dwójka bohaterów rozmawia tylko ze sobą, to Jane NAPRAWDĘ nie musi 7 razy w trakcie dialogu kończyć swojej wypowiedzi skierowanej do głównego bohatera zwrotem ,,Adamie Windjammer", my wiemy, do kogo ona się zwraca, serio) Błędy ortograficzne i interpunkcyjne? ✅ osoby zajmujące się polskim przekładem do kwestii odmiany imion i nazwisk podeszły tak frywolnie, że aż boli. Panie tłumaczu - imię Hugo jest w języku polskim odmieniane. Boli też zwyczajna niekonsekwentność odmian, raz imię Adam jest odmieniane, innym nie - to samo z nazwiskiem Windjammer. Brakujące przecinki czy myślniki to też standard w tej książce. Styl rodem z podstawówkowych wypracowań? ✅ znowu - wiem, że to książka dla młodzieży. Jednak jest oznaczona jako 11+, czytelnicy w tym wieku domyślą się pewnych spraw (zdanie ,,- To nie może być prawda! - Adam nie mógł uwierzyć w złe nowiny" to nieporozumienie. Osoby sięgające po powieść historyczną na 400 stron nie muszą być informowane, że Adam nie mógł uwierzyć w nowiny. Sama wypowiedź wystarczy). No i w końcu: bohaterowie bez żadnej cechy charakteru? ✅ pojedynczy bohaterowie mają choć jedną cechę osobowości, niestety o większości nie da się nic powiedzieć, bo autor nie pokusił się o zbudowanie jakiejkolwiek głębi. Zamiast tego wiemy, co Adam zjadł na śniadanie.