Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewolucja! Koniec dyktatury hardcorów ślęczących po piwnicach przed ekranem! Mniej kłejka, więcej guitar hiro! Casualowi gracze idą po nas! Po mnie, po ciebie, po sztukę, gardzą potem i łzem wylanym na klawiaturę, myślą tylko o dobrej zabawie i relaksie, i ... i czy to naprawdę tak źle? I kim właściwie jest ten cały casual? Temat pogardy dla niehardcorowych graczy w środowisku przewinął się nie raz i nie dwa, i jeszcze niejednokrotnie usłyszymy lament o tym, że gupie baby grają w gupie łączenie kulek i śmią się nazywać gejmerami, chociaż nigdy nie grały w pRaWdZiWe gry. Na szczęście motyw tej niechęci zaledwie przewija się przez "A Casual Revolution". Juula bardziej interesuje sama istota casualowych gier i powody, dla których ludzie po nie sięgają. Niby zjawisko jest powszechne, ale jednak niespecjalnie przyciąga uwagę środowiska gamerów, a szkoda. Powyższa książka to głównie badania ludologa, który próbuje postawić konkretną definicję (nie takie proste, jak mogłoby się wydawać!) i określić profil typowego casuala (jeszcze trudniejsze!). W tym celu analizuje popularne gry, rozwój kontrolerów, porównuje retro tytuły z tymi współczesnymi, obala kilka mitów, przeprowadza wywiady z graczami i twórcami czy deweloperami casualowych gier. Książka jest napisana przystępnym językiem, a autor wyraźnie zainteresowany jest tematyką i z otwartą głową podchodzi do zagadnienia, przy którym łatwo o nieuzasadnione poczucie wyższości. Dla mnie, jako gejmera, była to interesująca pozycja. Poświęcam teraz więcej uwagi temu, w co grają moi casualowi znajomi, doceniam szczególnie kawałki poruszające tematykę designu gier i motywacji, które nakierowują twórców na konkretne rozwiązania. Jednak jeżeli ktoś nie ma w ogóle kontaktu ze światem gier, wątpię, by miał wiele uciechy z lektury.