Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niemiecki fizyk eksperymentalny, profesor Universität Stuttgart.
Studiował fizykę, chemię i biologię we Fryburgu Bryzgowijskim i Tybindze, a dyplom otrzymał w 1950 r. Doktorat otrzymał w Tybindze w 1952 r . Następnie otrzymał grant badawczy na Politechnice w Monachium, gdzie pracował w dziedzinie chemii fizycznej . W 1955 roku przeniósł się do Stuttgartu, gdzie w 1958 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego . W 1964 r. Otrzymał tytuł profesora i został dyrektorem nowo utworzonego 3. Instytutu Fizyki na Uniwersytecie w Stuttgarcie . Do przejścia na emeryturę w 1997 r. był kierownikiem tego Instytutu. Był współredaktorem wielu czasopism międzynarodowych. Jego zainteresowania badawcze dotyczyły fizyki organicznej ciała stałego, w tym właściwości organicznych kryształów molekularnych. Pracował również w obszarach fotofizyki i elektrotechniki molekularnej. W 2000 r. Wolf otrzymał nagrodę Otto Hahna w dziedzinie chemii i fizyki przyznaną przez Niemieckie Towarzystwo Fizyczne (DPG) i Gesellschaft Deutscher Chemiker (GDCh) za pracę w dziedzinie kryształów organicznych. Znany jest również ze swoich podręczników z fizyki molekularnej i atomowej napisanych z Hermannem Hakenem .