Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim sięgnęłam po tę książkę, przeczytałam “Berbeka. Życie w cieniu Broad Peak”. Niestety, książka “Jak wysoko sięga miłość. Życie po Broad Peak” okazała się właściwie w 80%-ach powieleniem wszystkiego, co znalazło się w książce Macieja Berbeki... Miałam nadzieję na coś w stylu wywiad – rzeka z żoną himalaisty, a otrzymałam kopię książki męża Pani Ewy, która stara się za wszelką cenę przekonać czytelnika jaki to mąż był doskonały i nieomylny w podejmowaniu decyzji związanych z himalaizmem, a koledzy – himalaiści wredni i zawistni. No kurcze, nie tego się spodziewałam po tej lekturze. Myślę, że wszelkie oceny kogokolwiek w momencie gdy większość tych himalaistów nie żyje, są niepotrzebne i nie na miejscu. Wiadomo, że żona zawsze stanie po stronie męża, ale pewne wypowiedzi i próby dokonania ocen tych czy innych osób albo sytuacji wydają mi się mocno nie na miejscu. Pani Ewa jako żona i matka wybitnego himalaisty opisuje jak wyglądało ich codzienne życie, jaką cenę przyszło im wszystkim zapłacić za to ekstremalne hobby męża, widać wyraźnie, że była to (i jest nadal ) bardzo kochająca i wspierająca się rodzina. I na tym aspekcie Pani Ewa powinna w moim odczuciu skupić się w tej relacji, a nie na roztrząsaniu tego jak kto i kiedy się zachował stosunku do jej męża. Czytelnik ma prawo do własnego zdania, które wyrobi sobie po przeczytaniu relacji himalaistów związanych sportowo z Maciejem Berbeką. Jestem mocno zniesmaczona tym, w jakim kierunku poszły te wspominki. Mogło z tego wyjść naprawdę coś fajnego, a tak czuję się trochę oszukana i wkurzona, bo nie znalazłam tu niczego, czego bym wcześniej nie przeczytała w książce o Macieju Berbece. Chciałabym go zapamiętać jako wybitnego sportowca, a wszelkie próby ocen należy pozostawić tym, którzy bezpośrednio uczestniczyli w opisywanych tu wyprawach, bo tylko oni wiedzą jak było i jakie motywacje nimi kierowały. Zresztą podobne słowa padają w książce z ust Pani Ewy, ale Pani Ewa mówiąc, że nie należy nikogo oceniać, jednak przez całą książkę to robi i to na każdym kroku. A czasami milczenie znaczy o wiele więcej niż próby wybielania, tłumaczenia, oskarżania. Jeżeli ktoś ma ochotę przeczytać tę książkę, to nie będę mu odradzać, ale dla mnie była stratą czasu.