Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatni tom serii o walecznej drużynie Elementals, którzy tym razem mają przed sobą walkę z tytanem oraz powinność zamknięcia portalu do Kerberosu. Z początku wydawało mi się, że ten tom będzie pelem akcji, silnych emocji i przeciwności losu. A jak było naprawdę? Na pewno nie tak, jak to sobie wyobrażałam. Od pierwszej misji aż po ostatnią brak mi jakiejkolwiek akcji czy silnych emocji, których przecież nie mogłoby zabraknąć przy tak poważnych zadaniach, jakie czeka naszą drużynę. A tu lipa, nic, totalne zero. Ratowanie Kate — bułka z masłem, walka z Tyfonem (najpotężniejszym tytanem, którym tak straszono całą bandę) — poległ szybciej niż ja przy próbie zjedzenia pomidora (fuj). Zamknięcie portalu — nawet niemowlę by tego dokonało! Dosłownie ani na chwilę nie bałam się o los bohaterów, nie odczuwałam żadnego smutku czy współczucie wobec nich. Jedynie obojętność (tym porządniejszym, czytaj: Danielle) albo nieokrzesaną złość (większość bohaterów, a na podium Nyks). Większość to po prostu debile, co chcą myśleć, ale nie mogą. A zakończenie też takie sobie, wszystko super ekstra, bawimy się i jest fajnie. Jak wspomniałam wcześniej, bohaterowie w tej części to istne fabryki irytacji i głupoty. Trzeba samemu książkę przeczytać, żeby zrozumieć, ale apogeum braku logiki następuje właśnie w tej części. Wyimaginowane problemy bohaterów są wręcz nie do zniesienia, co też nie pomaga. Nie polecam stanowczo. Zawiodłam się ogromnie zakończeniem całej historii, choć znalazłam dwa plusy: pewna para jest razem, a pewna postać, której nie lubiłam, umarła.