Po wygnaniu arian z Polski w 1658 Niemirycz, jeszcze jako chłopiec, osiadł z rodziną w Neudorf pod Frankfurtem nad Odrą. Znane jest jedno dzieło Niemirycza – Bajki Ezopowe wierszem wolnym wydane w 1699 w Krośnie Odrzańskim. Zbiór ten zawiera 40 tekstów, będących swobodnym tłumaczeniem I tomu Bajek La Fontaine'a.
Niemirycz wprowadził do poezji polskiej wiersz wolny, której to technice wersyfikacyjnej poświęcił utwór Obserwacja na wiersz wolny, umieszczony na początku Bajek. Wprowadził także asonanse, nieobecne wcześniej w poezji polskiej, ale wykorzystywane w polskiej twórczości ludowej. Polszczyzna Niemirycza wolna była od typowych dla baroku latynizmów, inwersji i alegorii. Z francuskiego pierwowzoru bajek przejął nowy typ moralistyki – powściągliwej, ukrytej za fabułą, odróżniającej się do barokowej ekspresyjności.