Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ach, piękno ! Przedmiotem mej adoracji jest piękno. Ale jakże rzadko możemy dostrzec piękno w trywialnych zwałach rzeczywistości.

Uzyskałem zdolność przetwarzania mojego osobistego poszukiwania miłości w intelektualne poszukiwanie piękna.Choćby się to nie podobało filozofom, będę to nazywał romantycznym dążeniem do prawdy.Moja miłość nie jest już panienką wędrującą po świecie, ale panną wtopioną w wieczystą tajemnicę (...) Ludzie tracą rozum na widok uśmiechu Mony Lisy.
Wygląda na to , że moją religią jest romantyzm.

Zmrok , najpiękniejsza pora...
Bez znamion
Pojawiających się i znikających
Miliony obrazów
Ukochanych osób.
To nie do zniesienia umierać na niebie.

27 lipca 1945, noc przed ostatnim rajdem.

Latarnia morska rozsiewa swe światło z wieczystą melancholią i pełnym zawstydzenia uśmiechem. Przyroda w moim odbiorze stanowi absolutne piękno, prawość i dobro. To wszechobejmujące piękno , każe mi stłumić krytyczną dokuczliwość, pogrążam się w błogiej bierności.

Czuję się osamotniony wśród jaśminów (kwiatów pozbawionych głosu) Matka postawiła mi przy poduszce wazę z kilkoma kwiatami. Słodki urok zwolnionego biegu czasu. Różowe niebo. Wszystkie zjawiska naturalne osuwają się w błogą ospałość. Zapada zmierzch - przypomina jakąś majestatyczną ceremonię.