„Atlas osobliwości kulinarnych”, książka napisana przez ten sam wiecznie ciekawy świata zespół, który stworzył „Atlas osobliwości”, zaprasza na bankiet złożony z niezwykłości. Jesteście gotowi na piwo warzone z mgły w Chile? Na sardyński makaron zwany nićmi Boga? Jest to jednak o wiele więcej niż ledwie menu kuriozalnych przysmaków i zaskakujących dań. Ta przygotowana z rozmachem książka pokazuje, że nasze życie koncentruje się wokół spraw dotyczących jedzenia.

Dotyka historii – na przykład opowiadając o sieci wytwórni sosu rybnego w starożytnym Rzymie. Mówi o kulturze – wyobraźcie sobie 4 miliony kobiet, które spotykają się w jednym miejscu, żeby przyrządzić pudding ryżowy. Zaprasza na wyprawę – choćby i na świętą chińską górę Hua Szan, żeby na jej szczycie napić się herbaty. A to dopiero początek.

Obscura – słowo klucz

„Obscurus” znaczy po łacinie „ciemny” (camera obscura), ale także „zagmatwany”, „nieodgadniony”, nawet „ukryty”. Ciekawostki z całego świata ukryte przed wzrokiem większości (tu pewnie trochę z amerykańsko-nowojorskiego punktu widzenia) stanowią element AtlasObscura.com. Misją tej przez cały czas żyjącej w globalnej sieci wspólnoty globtroterów i poszukiwaczy (także organizatorów podróży i wycieczek) jest inspirowanie odbiorców cudami i niezwykłościami. Po kliknięciu w zakładkę FOOD otwiera się projekt Gastro Obscura.com, który, jak się łatwo domyślić, ma wzbudzić zachwyt i zainteresowanie światem przez pokazanie potraw, a niekiedy wręcz kulinarnych dziwactw. Jako że media od wielu już lat przenika zjawisko konwergencji treści, cyfrowa zawartość ukazuje się drukiem przełożona na polski przez Macieja Potulnego.

„Atlas osobliwości kulinarnych” odsłania ukryte

Cecily Wong i Dylan Thuras wybrali najbardziej interesujące, a dla mnie, od razu przyznam – kulinarnego profana, często bardzo zaskakujące informacje dotyczące światowej kuchni i produktów spożywanych przez różne nacje. Znów wraca słowo „obscura”… Otwieranie okładek tego „Przewodnika poszukiwacza smaków” to otwieranie pokrywy tajemniczej, pełnej skarbów skrzyni. Nie widzimy, co jest w środku, to ciemna przestrzeń – camera obscura. Wkładamy rękę, wyczuwamy palcami ukryty kształt, wyciągamy. Zdziwieni i zachwyceni oglądamy jego fakturę, kolory… Szkoda, że nie czujemy zapachu i smaku. Autorzy robią, co mogą, by je nam opisać. Każda strona zaskakuje, każde zanurzenie ręki do przepastnej skrzyni z kulinarnymi ciekawostkami to nowe doznania, emocje. Będą rzeczy, które oburzą. Chociaż to eufemizm, jeśli chodzi o opis moich uczuć  po przeczytaniu notki o „ostatniej wieczerzy Mitterranda”. Słowo, które w pełni te uczucia oddaje, zdecydowanie nie powinno pojawić się w recenzji. 

 No właśnie, mówimy „tylko” o kuchni i jedzeniu. A tu krzyżują się i wpadają do jednego garnka elementy kultury, filozofii, przyrody, związane z nimi emocje. Informacje są krótkie, jak prasowe notki z pierwszej strony. Książkę można otworzyć na chybił trafił, czytać w dowolny sposób. Można kierować się porządkiem ze spisu treści i  wędrować przez kraje i kontynenty, ale nikt nie broni nam skorzystać ze swojej własnej ścieżki. Większość informacji – tych opisujących potrawy lub produkty – uzupełnionych jest króciutkimi notkami pod hasłem: „Jak tego spróbować”. Odsyłają one czytelnika do konkretnych miejsc, sklepów czy lokali, w których może on skonsumować to, co opisano, a czasem nawet sprostać kulinarnemu wyzwaniu. Tak, wyzwaniu. Autorzy ostrzegają wręcz odbiorców: „Nie wszystko, co zaprezentowano w książce, należy jeść. Niektóre opisywane potrawy są ciekawostkami, o których warto się dowiedzieć, ale ich spożywanie jest szkodliwe”. Spieszę od  razu z uspokajającą informacją – przeważają te, pod różnym względem, wartościowe. Nawet jeśli wydają nam się kulinarnymi dziwactwami, to wystarczy kilka zdań krótkiego i klarownego opisu, abyśmy dowiedzieli się, jaka jest przyczyna spożywania czegoś przez lokalną społeczność. Najczęściej racjonalna, niemająca nic wspólnego z jakimś hedonistycznym rozpasaniem, choć, uprzedzam, i na takie traficie podczas kulinarnej podróży z autorami.

 „Porzundek” musi być

Nie ukrywam, to chyba poznańska część mojej natury, ale „Atlas osobliwości kulinarnych” ujął mnie jeszcze jednym elementem. To indeks nazw miejsc i potraw.
Wędrujemy z autorami przez wszystkie kontynenty z Antarktydą włącznie (tak,  w „Przewodniku…” są przykłady menu ze stacji polarnych). W tej sytuacji taki indeks ułatwia wybranie własnego szlaku, wyszukanie źródeł czy pochodzenia ulubionej lub interesującej nas potrawy. Kulinarne szlaki proponowane przez autorów mogą nas wyprowadzić nawet w kosmos. Czytelnicy znajdą w „Atlasie…” opis stołu obiadowego ze stacji kosmicznej. Naprawdę!

Cecily Wong i Dylan Thuras opakowują nam „suchy prowiant” na drogę – daleką, bo dookoła świata – w wiele kolorowych, pełnych ciekawostek stron. Myślę, że pierwszą kanapkę zjecie, zanim pociąg ruszy… A może będzie to autobus, samolot lub piesza wędrówka. Nie wiem, jak Państwo, ale ja uwielbiam jeść, maszerując i podziwiając widoki. Smacznego!

Przeczytaj fragment książki „Atlas osobliwości kulinarnych”:

Atlas osobliwości kulinarnych

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „Atlas osobliwości kulinarnych” jest dostępna w sprzedaży

Artykuł sponsorowany