Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) gdy jesteśmy młodzi, często nie wiemy jeszcze, czego tak naprawdę pragnie nasze serce. Dręczy nas obawa, że przejdzie nam coś koło nosa, i choć mamy przed sobą całe życie, wydaje nam się, że czas przecieka nam jak piasek przez palce. Boimy się, że jeśli nie zrobimy czegoś od razu, to nie zrobimy tego nigdy.

(...) gdy jesteśmy młodzi, często nie wiemy jeszcze, czego tak naprawdę pragnie nasze serce. Dręczy nas obawa, że przejdzie nam coś koło nosa, i choć mamy przed sobą całe życie, wydaje nam się, że czas przecieka nam jak piasek przez palce. Boimy się, że jeśli nie zrobimy czegoś od razu, to nie zrobimy tego nigdy.

I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.

I tak się właśnie kończy świat. Nie hukiem ale skomleniem.

Oczernianie tych, których jeszcze kochamy, odrywa nas od nich po trosze. Nie należy tykać bóstw: pozłota zostaje na rękach

Oczernianie tych, których jeszcze kochamy, odrywa nas od nich po trosze. Nie należy tykać bóstw: pozłota zostaje na rękach

Czas mający ciężar właściwy napiera na ciebie jak wieloznaczny dawny sen. Poruszasz się ciągle, żeby się przez niego przedostać. Choćbyś poszedł na koniec świata, nie uda ci się od niego uciec. Lecz mimo to musisz iść na koniec świata. Są rzeczy, których nie da się zrobić, jeżeli nie pójdzie się na koniec świata.

Czas mający ciężar właściwy napiera na ciebie jak wieloznaczny dawny sen. Poruszasz się ciągle, żeby się przez niego przedostać. Choćbyś poszedł na koniec świata, nie uda ci się od niego uciec. Lecz mimo to musisz iść na koniec świata. Są rzeczy, których nie da się zrobić, jeżeli nie pójdzie się na koniec świata.

Czy się ośmielę?” „Czy się ośmielę?” Czas aby zawrócić i zejść ze schodów Z plamką łysiny na czubku głowy – Powiedzą: „Jakże mu włosy zmarniały!” Mój żakiet, kołnierzyk sztywno dopasowany pod brodą, Mój drogi, a skromny krawat, zwykłą szpilką podpinany – Powiedzą: „Jakże mu schudły ręce i nogi!” Czy się ośmielę Wszechświat niepokoić?

Czy się ośmielę?” „Czy się ośmielę?” Czas aby zawrócić i zejść ze schodów Z plamką łysiny na czubku głowy – Powiedzą: „Jakże mu włosy zmarniały!” Mój żakiet, kołnierzyk sztywno dopasowany pod brodą, Mój drogi, a skromny krawat, zwykłą szpilką podpinany – Powiedzą: „Jakże mu schudły ręce i nogi!” Czy się ośmielę Wszechświat niepokoić?