Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapraszam do dyskusji na : http://poczytane.pl/harry-potter-i-przeklete-dziecko-recenzja/

Harry Potter i Przeklęte Dziecko to książka a raczej scenariusz, który jest spełnieniem marzeń dla każdego fana Pottera. Kto z nas nie chciał przeczytać kolejnej książki o Chłopcu, który przeżył? Ja chciałem, a gdy dowiedziałem się, że Rowling coś jeszcze o nim napisała byłem zachwycony. Miałem nadzieję, że nowa historia nie będzie pisana na siłę, że będzie miała w sobie to "coś" co miała każda część serii o Harrym. Liczyłem na to, że się nie zawiodę.

O książce ciężko jest napisać coś co nie będzie spoilerem. Mam jednak nadzieję, że niczego wam przypadkiem nie zaspoileruję.

Historia opowiada o Albusie Severusie Potterze. Wątpię, żeby czytały to osoby, które nie pamiętają tego dzieciaka. Jeśli jednak są takie to niech sobie przypomną scenę z "Insygniów Śmierci" gdzie Harry uklęknął i powiedział dziecku, że ma imiona po dwóch dyrektorach Hogwartu. Już pamiętacie? Tak myślałem.

Towarzyszymy mu w pociągu oraz w momencie gdy wkłada na głowię Tiarę Przydziału. I potem wraz z rozwojem zdarzeniem poznajemy jego relacje z ojcem i innymi. Jeśli myślicie, że bycie dzieckiem Wybrańca rzecz jasna jest spełnieniem marzeń to pewnie macie rację, ale czy na pewno?

Historia nie jest wymuszona, a bohaterowie mają swój urok. Harry momentami jest tym młodym chłopakiem, który miał zostać zabity przez Voldemorta w Bitwie o Hogwart. Hermiona nadal wszystko wie a Ginny jest wszystko wybaczającą osobą. Najbardziej zmienił się Draco, który przestał być wiecznie przestraszony.

Dla każdej osoby lubiącej serię o Potterze będzie to świetna historia. Wiele osób uzyska odpowiedzi na pytania, które zadawali sobie podczas czytania. Dzięki tej książce możemy spojrzeć na świat magii w zupełnie nowy sposób.

Książka jest dobrym zakończeniem, ale nadal daje możliwość kontynuowania historii. Gdzieś jednak słyszałem, że autorka mówiła, że to już koniec z Potterem. Jednak nie wiem czy to prawda, jeśli tak to trudno, będę żył nadzieją, że jednak zmieni zdanie.

Jako fan jestem jednocześnie zachwycony i smutny. Zachwycony ponieważ opowieść jest naprawdę dobra a smutny ponieważ to już prawdopodobnie koniec. Smutna prawda, ale chyba czas się z tym pogodzić.

Zapraszam do dyskusji na : http://poczytane.pl/harry-potter-i-przeklete-dziecko-recenzja/

Harry Potter i Przeklęte Dziecko to książka a raczej scenariusz, który jest spełnieniem marzeń dla każdego fana Pottera. Kto z nas nie chciał przeczytać kolejnej książki o Chłopcu, który przeżył? Ja chciałem, a gdy dowiedziałem się, że Rowling coś jeszcze o nim napisała byłem...

Zapraszam do dyskusji : http://poczytane.pl/strazniczka-ksiazek/

Od kiedy znalazłem tę książkę chciałem ją przeczytać ponieważ liczyłem, że będzie świetną historią. Miałem nadzieję na wiele ponieważ wykorzystanie różnych książek by stworzyć dzięki temu własną historię wydawał mi się bardzo ciekawy.

Amy jest siedemnastoletnią dziewczyną, która mieszka ze swoją mamą Alexis w Niemczech. Jednak z powodu pewnych wydarzeń wyjeżdżają na wakacje do miejsca w którym mieszkała jej matka w czasach dzieciństwa. To właśnie tam dzieje się cała akcja.

Nasza główna bohaterka czyli Amy Lennox dowiaduje się, że ma pewien dar. Może czytać w inny sposób niż wszyscy. Przeżywać powieści w zupełnie inny sposób niż inni. Jednak w świecie literatury dzieje się coś złego. Amy nie ma czasu by delektować się pięknem swojego daru, musi ratować historie zawarte w książkach. Jednak nie jest w tym sama. Pomaga jej Will, Strażnik.

Historia jest ciekawa, ale nie jest na tyle wciągająca by nie móc się od niej oderwać. Przerywałem czytanie tej książki aż trzy razy, co jest dla mnie rzadkością. Opowieść wciągnęła mnie w przeżywanie smutków, chwil radości czy momentów pełnych zaskoczenia wraz z postaciami. Jest to książka ciekawa, ale nie wciągająca. Bohaterowie po prostu są. Nie są specjalnie wyjątkowi. Jeden ma zawsze sterczące we wszystkie strony włosy a drugi jest niezdarą. Jednak moją ulubioną postacią jest Werter. Nie czytałem „Cierpień młodego Wertera” więc nie mam porównania z oryginałem, ale ta postać mi się podobała.

Podsumowując historia Amy nie jest niczym wyjątkowym. Wykorzystanie innych książek w celu napisania własnej sprawiło, że Mechthild Gläser napisała ciekawą książkę, która niestety czytelnika nie porywa. W każdym razie jeśli lubisz lekkie książki przy których można się odprężyć to możesz tę książkę przeczytać, nie zawiedziesz się. Ja jednak chciałem od tej książki więcej niż dostałem więc jestem troszkę zniesmaczony. Mimo tego sądzę, że „Strażniczka książek” miała kilka intrygujących zwrotów akcji i chwil niepokoju. Moją opinię ujmę tak – opowieść jest czymś między dobrą a mniej dobrą książką.

Zapraszam do dyskusji : http://poczytane.pl/strazniczka-ksiazek/

Od kiedy znalazłem tę książkę chciałem ją przeczytać ponieważ liczyłem, że będzie świetną historią. Miałem nadzieję na wiele ponieważ wykorzystanie różnych książek by stworzyć dzięki temu własną historię wydawał mi się bardzo ciekawy.

Amy jest siedemnastoletnią dziewczyną, która mieszka ze swoją mamą Alexis...

Zapraszam do dyskusji : http://poczytane.pl/stachula-idealna-recenzja/

Książkę wygrałem w konkursie, który zorganizowała pewna grupa na facebooku. Tak więc książka Idealna trafiła do mnie na półkę. Zazwyczaj nie przepadam za polskimi autorami. Głównie przez lektury, które nigdy mnie nie wciągnęły, ale również przez to, że kilka lat temu kupiłem książkę polskiej autorki i nie przypadła mi do gustu. Od tego czasu zdecydowanie wolę twórców z innych krajów. Jednak na moje szczęście książka "Idealna" Magdy Stachuli wpadła mi w ręce.

Anita i Adam są małżeństwem, które chwieje się w posadach. Od kilku lat starają się dziecko, ale większych efektów niestety nie widać. Ona całe dnie w domu, ale przez większość czasu jeździ po świecie używając kamer do monitoringu. Paryż, Praga i wiele innych miast stoi przed nią otworem. Anita jednak najczęściej ogląda to co dzieje się w Pradze. Jest to dla niej odskocznia od codziennych problemów. Jednak pewnego razu jej mąż zaczyna znikać na coraz dłużej aż w końcu nie ma go prawie całe dnie a w szafie Anity pojawiają się rzeczy, których sama by nie kupiła.

Książka prowadzona jest z perspektywy czterech osób. Nie jestem fanem podobnych rozwiązań, ale w tej książce jest to zrobione idealnie. Każda historia nachodzi na siebie prędzej czy później, nie ma niespójności, wszystko jej na wysokim poziomie. Dodatkowym plusem tego rozwiązania jest fakt, że poznajemy bohaterów dużo lepiej niż w historii prowadzonej z perspektywy narratora czy głównego bohatera. Magda Stachula opisała bohaterów swojej książki na tyle dobrze, że każdy z nich jest interesujący, chwilami nieobliczalny i za każdym razem wnosi coś do historii.

Akcja w książce rozwija się szybko i nie na siłę. Autorka nie próbowała specjalnie przedłużać rozdziałów czy na siłę próbować zaciekawić jakoś czytelnika. Dobrze, że nie próbowała ponieważ zwyczajnie nie musiała. Historia wciąga od pierwszych stron. Wciągnęła nawet mnie, choć fanem takich książek nie jestem. Może inaczej, zdanie "Anita prawie nie wychodzi z domu. Podgląda ludzi przez kamery miejskiego monitoringu. To jej okno na świat, które pozwala kontrolować wszystko i wszystkich", które występuje na tyle okładki sprawiło, że zwróciłem uwagę na tę książkę. Jednak historia o sypiącym się małżeństwie i bezpłodności już tak do mnie nie przemawiała. Większość książki skupia się na tym wątku jednak został on opisany w sposób przeplatany z wątkami sensacyjnymi.

Podsumowując Magda Stachula napisała świetną książkę, która pochłonęła nawet mnie. Pałającego nie najlepszymi uczuciami do polskich twórców czytelnika. Według mnie książka będzie bestsellerem przynajmniej w Polsce, być może w przyszłości również na świecie. Polecam ją każdemu ponieważ jest to pozycja, którą trzeba przeczytać.

Zapraszam do dyskusji : http://poczytane.pl/stachula-idealna-recenzja/

Książkę wygrałem w konkursie, który zorganizowała pewna grupa na facebooku. Tak więc książka Idealna trafiła do mnie na półkę. Zazwyczaj nie przepadam za polskimi autorami. Głównie przez lektury, które nigdy mnie nie wciągnęły, ale również przez to, że kilka lat temu kupiłem książkę polskiej autorki i...