Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając powieści debiutantów, mam wrażenie, że ciągle czytam tę samą książkę. Rodzina jako patologia, nędza prowincjonalnych miejscowości, marny żywot na bazie biedamarketów, kościół katolicki jako podstawa wszelkiego zła. Nic nowego. Nuda, stereotypowość, trwanie w pretensjach. Patologiczne relacje międzyludzkie jako norma. Dosadność, wulgaryzowanie umierania i fizjologii człowieka.

Okrągłe zdania i udane metafory to za mało, żeby uznać tę powieść za dobą literaturę. Wtórne, miejscami głupie i prymitywne. Pod publiczkę. Dla mainstreamu.

Pomysłów starcza góra do 140 stron (to już norma).

Czytając powieści debiutantów, mam wrażenie, że ciągle czytam tę samą książkę. Rodzina jako patologia, nędza prowincjonalnych miejscowości, marny żywot na bazie biedamarketów, kościół katolicki jako podstawa wszelkiego zła. Nic nowego. Nuda, stereotypowość, trwanie w pretensjach. Patologiczne relacje międzyludzkie jako norma. Dosadność, wulgaryzowanie umierania i fizjologii...

Zdecydowanie najsłabsza książka Jakuba Małeckiego. Duże rozczarowanie. Niestety, metoda pisana książki co roku nie jest dobrym pomysłem, a pisanie jej pod ekranizację tym bardziej. Uważam, że wydawca robi już w tej chwili krzywdę Autorowi, oczekując pisania na akord.
Postacie jak wydmuszki, kobieta, z porażeniem mózgowym, bez upośledzenia intelektualnego mówi tak infantylnym językiem, że aż trudno w to uwierzyć. Siostra baletnica i ojciec nie wnoszą nic. Kiczowate zakończenie. Gdybym dostała tę książkę bez okładki, pomyślałabym, że napisała ją autorka drugorzędnej literatury kobiecej. Niestety. Rozczarowanie tym bardziej, że jestem fanką twórczości Małeckiego. Myślę, że warto przemyśleć, co dalej przed kolejnym tytułem.

Zdecydowanie najsłabsza książka Jakuba Małeckiego. Duże rozczarowanie. Niestety, metoda pisana książki co roku nie jest dobrym pomysłem, a pisanie jej pod ekranizację tym bardziej. Uważam, że wydawca robi już w tej chwili krzywdę Autorowi, oczekując pisania na akord.
Postacie jak wydmuszki, kobieta, z porażeniem mózgowym, bez upośledzenia intelektualnego mówi tak...

Trzyma za gardło. Lektura obowiązkowa dla rodziców!

Trzyma za gardło. Lektura obowiązkowa dla rodziców!