Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mów mi, że niebo jest granicą, skoro są ślady stóp na księżycu

Nie mów mi, że niebo jest granicą, skoro są ślady stóp na księżycu

Żyjemy w czasach, w których oczekuje się od starych ludzi, że staną się niewidzialni.

Żyjemy w czasach, w których oczekuje się od starych ludzi, że staną się niewidzialni.

Zdawało mu się, że widzi jakaś niezmienna fabrykę, skąd wybiegają nowe słońca, nowe planety, nowe gatunki, nowe narody, a w nich nowi ludzie i serca, które szarpią furie: nadzieja, miłość i boleść. Któraż z nich najgorsza? Nie boleść, bo ona przynajmniej nie kłamie. Ale ta nadzieja, która tym głębiej strąca, im wyżej podniosła. Ale miłość, ten motyl, którego jedno skrzydło nazywa się niepewnością, a drugie oszustwem.

Zdawało mu się, że widzi jakaś niezmienna fabrykę, skąd wybiegają nowe słońca, nowe planety, nowe gatunki, nowe narody, a w nich nowi ludzie...

Świat w którym wszyscy są na ty, nie jest światem powszechnej przyjaźni tylko powszechnego lekceważenia.

Świat w którym wszyscy są na ty, nie jest światem powszechnej przyjaźni tylko powszechnego lekceważenia.