Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawiające jest to, że ktoś to napisał, przeczytał, a później pomyślał, że to dobra książka i ją wyda. Trzeby być naprawdę komfortowym ze swym homofobizmem, mizogonią (+ wiele więcej...) i wszelakim nietaktem. Bardzo niepokoją mnie ludzie, którym szczerze się spodobała ta książka. Jedyne dobre co mogę powiedzieć to, że jest rozrywkowa.

Zastanawiające jest to, że ktoś to napisał, przeczytał, a później pomyślał, że to dobra książka i ją wyda. Trzeby być naprawdę komfortowym ze swym homofobizmem, mizogonią (+ wiele więcej...) i wszelakim nietaktem. Bardzo niepokoją mnie ludzie, którym szczerze się spodobała ta książka. Jedyne dobre co mogę powiedzieć to, że jest rozrywkowa.

Zawiodłam się niesamowicie. Książka strasznie infantylna... Pierwsza połowa zwłaszcza. Męczyłam się przez nią niezmiernie, jedyną moją motywacją było to, że COŚ ma się wydarzyć, które nagle wszystko zmieni. Niestety to wielkie coś również mnie nie poniosło. Bohaterowie strasznie denerwujący. Przy każdym rozdziale o Jude miałam ochotę zamknąć książkę. Chore uzależnienie od dzieci, życie ich życiem i nieposiadanie własnego, a do tego przekonanie o własnej nieomylności. Do tego żenująca nastolatkowa miłość, która oczywiście było największą prawdą na świecie. Książka w ogólne nie trzyma poziomu autorki... Nie polecam.
PS. Odmienianie angielskich imion w każdej rozmowie doprowadza do szału. Zachu? Przy każdym możliwym zwracaniu się do niego? Nawet w Polsce się nie odmienia tak często, a przy zagranicznych imionach brzmi to tragicznie.

Zawiodłam się niesamowicie. Książka strasznie infantylna... Pierwsza połowa zwłaszcza. Męczyłam się przez nią niezmiernie, jedyną moją motywacją było to, że COŚ ma się wydarzyć, które nagle wszystko zmieni. Niestety to wielkie coś również mnie nie poniosło. Bohaterowie strasznie denerwujący. Przy każdym rozdziale o Jude miałam ochotę zamknąć książkę. Chore uzależnienie od...

Książka ciekawie oddaje klimat XIX wiecznej Francji. Opisy i język bardzo pomagają wczuć się w klimat. Mimo że główna postać jest arystokratą mamy równie duży wgląd w najniższą klasę społeczną.
Samej fabuły dużo nie ma, momentami wciąga, momentami trochę się nie chce. Książkę polecam, jeżeli ktoś się interesuje środowiskiem impresjonistycznym, da się fajnie wejść w klimat.

Książka ciekawie oddaje klimat XIX wiecznej Francji. Opisy i język bardzo pomagają wczuć się w klimat. Mimo że główna postać jest arystokratą mamy równie duży wgląd w najniższą klasę społeczną.
Samej fabuły dużo nie ma, momentami wciąga, momentami trochę się nie chce. Książkę polecam, jeżeli ktoś się interesuje środowiskiem impresjonistycznym, da się fajnie wejść w klimat.

Jest to moja pierwsza książka tej autorki, ale z tego co się dowiedziałam to inne powieści pisarki opowiadają o historiach innych osób. Fakt, że to miały być przeżycia własne zdecydował o tym, że po tę powieść sięgnęłam jako pierwszą...lecz prawdopodobnie również ostatnią.
Jest to historia autorki, lecz o niej samej i jej codziennym życiu jest niewiele. Autorka strasznie skacze z tematu na temat, który niekoniecznie ma powiązanie z poprzednim. Często mają miejsce dziwnie specyficzne opisy, np. samochodów czy perfum. Nie ma żadnej dynamiki, poczucia płynącego czasu i w pewnym momencie okazuje się, że minęło 10 lat a autorka ma już dwójkę dzieci!
Sama historia wydaje się nieprawdopodobna. Trudno uwierzyć, że autorka tkwi w tym związku, zwłaszcza kiedy sama to opisuje i- wydaje się- zdaje sobie sprawę ze swojego zaślepienia. Sama twierdzi, że pieniądze jej męża nie mają żadnego znaczenia, a widzimy jak od razu się przystosowuję do takiego bogactwa, nie wykazując żadnej pokory czy skromności.

Jest to moja pierwsza książka tej autorki, ale z tego co się dowiedziałam to inne powieści pisarki opowiadają o historiach innych osób. Fakt, że to miały być przeżycia własne zdecydował o tym, że po tę powieść sięgnęłam jako pierwszą...lecz prawdopodobnie również ostatnią.
Jest to historia autorki, lecz o niej samej i jej codziennym życiu jest niewiele. Autorka strasznie...