Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Siedem zacnych grzechów głównych" to niezwykle ciekawa satyra. Autor niezwykle trafnie okazje hipokryzje osób duchownych, którzy nie mają żadnych skrupułów, by wykorzystywać swoją uprzywilejowaną pozycję w społeczeństwie. Tadeusz Kwiatkowski w prześmiewczy sposób wytyka główny przywary polskiego duchowieństwa, a mianowicie: starszą hipokryzje, chciwość, dwulicowości.
Autor posługuje się językiem staropolskim co czyni powieść bardzo autentyczną. Barwne opisy i dialogi pomagają jeszcze bardziej wczuć się w klimat tamtych wieków i niemalże uczestniczyć w opisywanych wydarzeniach.
Książka godna polecenia każdemu, zwłaszcza osobom o nadgorliwym religijnie :).
Pozdrawiam

"Siedem zacnych grzechów głównych" to niezwykle ciekawa satyra. Autor niezwykle trafnie okazje hipokryzje osób duchownych, którzy nie mają żadnych skrupułów, by wykorzystywać swoją uprzywilejowaną pozycję w społeczeństwie. Tadeusz Kwiatkowski w prześmiewczy sposób wytyka główny przywary polskiego duchowieństwa, a mianowicie: starszą hipokryzje, chciwość, dwulicowości....

Janusz A. Zajdel to zdecydowanie jeden z moich ulubionych autorów opowiadań fantastyczno-naukowych. Na szczególną uwagę zasługują tu opowiadanie z nurtu fantastyki socjologicznej. Przedstawione mechanizmy jakim podlegają hipotetyczne społeczeństwa (np. opowiadanie Gra w zielone) niezwykle trafnie wytykają hipokryzje władz rządzących tak często spotykaną wśród obecnych przywódców państwowych czy religijnych. Jako specjalista w zakresie fizyki jądrowej autor miał możliwość dbania o szczegóły techniczne w opisie zjawisk fizycznych, czy wynalazków. W twórczości Janusza Zajdla stale obecny jest nurt ostrzegająco-refleksyjny, który mówi o zagrożeniach dla środowiska naturalnego, katastrofach ekologicznych. Autor stawia pytanie o przyszły kształt naszej Planety jak również o to, dokąd dąży nasza cywilizacja. Twórczość Janusza Zajdla z powodzeniem można polecić każdemu, nie tylko fanom literatur s-f.

Janusz A. Zajdel to zdecydowanie jeden z moich ulubionych autorów opowiadań fantastyczno-naukowych. Na szczególną uwagę zasługują tu opowiadanie z nurtu fantastyki socjologicznej. Przedstawione mechanizmy jakim podlegają hipotetyczne społeczeństwa (np. opowiadanie Gra w zielone) niezwykle trafnie wytykają hipokryzje władz rządzących tak często spotykaną wśród obecnych...

Książka, mimo trochę przydługich opisów, jest bardzo wciągającą lekturą. Czyta się ją łatwo choć styl z przełomu XIX i XX wieku może wydawać się dość specyficzny. Zaskakuje w niej szczególnie dokładny opis różnorodnych zjawisk, które świadczą o wyjątkowej wyobraźni autora.
Polecam

Książka, mimo trochę przydługich opisów, jest bardzo wciągającą lekturą. Czyta się ją łatwo choć styl z przełomu XIX i XX wieku może wydawać się dość specyficzny. Zaskakuje w niej szczególnie dokładny opis różnorodnych zjawisk, które świadczą o wyjątkowej wyobraźni autora.
Polecam