Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana pięknym i trudnym językiem opowiada o umieraniu. To tak w dużym skrócie. Osiemdziesięciosześcioletnia Francie umiera w szpitalu w Hobart na Tasmanii. A tak naprawdę, to żyje między jawą i snem, bo ona już błaga, żeby dzieci pozwoliły jej odejść, a one uparcie chcą ją zatrzymać przy życiu. Szczególnie syn Terzo, bezwzględny biznesmen stara się zrobić wszystko, aby Francie nie odeszła. Anna, nieugięta pani architekt, która jest jedną z głównych bohaterek powieści, miota się między chęcią uwolnienia matki od cierpienia, a zatrzymaniem jej przy sobie. Nie potrafi się pogodzić z tym co dzieje się z jej matką, nie widzi już człowieka w tym "worku kości". Równocześnie Anna zaczyna tracić różne części ciała. Nagle znika jej palec, kolano , potem znikają osoby. A to wszystko na tle płonącej Australii.
Doskonałe połączenie problemu ekologii i problemu odchodzenia. Obydwa tematy bardzo się ze sobą łączą. Umiera Francie i umiera Australia. O obydwie walczą ludzie, którzy je kochają. Flanagan czasem brutalnie, czasem z lekkim przymrużeniem oka przedstawia problemy z jakimi borykają się ludzie stojący przed wyborem: pozwolić odejść najbliżej osobie, czy uporczywie ją zatrzymać. Jestem pełna podziwu dla tłumacza - Macieja Świerkockiego, bo musiał poradzić sobie z nie zawsze łatwymi językowymi i interpunkcyjnymi zabiegami autora. Jeśli chodzi o konstrukcję, to przypomina mi "Apeirogon". Też doskonała książka swoją drogą.
Tę książkę trzeba czytać powoli, aby się ją delektować, bo to czytelnicza uczta. Chociaż przerażliwie smutna.

Książka napisana pięknym i trudnym językiem opowiada o umieraniu. To tak w dużym skrócie. Osiemdziesięciosześcioletnia Francie umiera w szpitalu w Hobart na Tasmanii. A tak naprawdę, to żyje między jawą i snem, bo ona już błaga, żeby dzieci pozwoliły jej odejść, a one uparcie chcą ją zatrzymać przy życiu. Szczególnie syn Terzo, bezwzględny biznesmen stara się zrobić...

Dziś kilka słów o "Dworze Srebrnych Płomieni" autorstwa Sarah J.Maas Sarah J. Maas Książka wydana w dwóch częściach przez Uroboros. Wiele krytyki czytałam pod jej adresem. Głównie zarzucano autorce zbyt dużo scen erotycznych, wręcz ocierających się o porno. Czy jest aż tak źle?
Skończyła się wojna z Hybernią, Nesta i Elaina przeszły przemianę w fae. Nesta nie potrafi poradzić sobie z winą, którą obarcza się za śmierć ojca i rzuca się w wir picia na umór i przygodnego seksu. Rodzina i przyjaciele postanawiają jej pomóc i wysyłają ją do Domu Wiatrów z Kasjanem, aby tam trenowała i dawała upust swojej energii w ten właśnie sposób. No właśnie, Kasjan. Chemia między nimi była od pierwszego spotkania, a tutaj dopiero przerodziła się w coś bardzo mocnego. Obydwoje oczywiście nie chcą się przyznać, że to coś więcej niż tylko seks. Ale domyślny czytelnik spodziewa się, że zakończy się to zupełnie inaczej. Więc tu akurat zaskoczenia nie ma. Jednak co z tym seksem? No dobrze, jest go sporo, jest bardziej dosłowny i wyrazisty niż w poprzednich częściach, ale nie bądźmy pruderyjni i nie udawajmy, że nas to oburza. To pani Maas musi być już zaszufladkowana do literatury wyłącznie dla nastolatek? Widać kobieta wie o czym pisze. I tylko jej pogratulować ;) Ale proszę państwa, to nie seks jest tutaj najważniejszy. Najważniejsza jest przemiana jaka dokonała się w głównej bohaterce. Przeszła ciężką drogę do momentu, kiedy pokochała w końcu samą siebie. Autorka świetnie opisuje przeżycia bohaterki, z czym musi się zmagać i ile ją to kosztuje.
Co z innymi bohaterami i resztą historii? Mam wrażenie, że tym razem Maas chciała bardziej skupić się na wewnętrznych przeżyciach Nesty niż przedstawieniu innych działań. Owszem, są tajemnice, które odkrywamy z bohaterami. Pojawiają się Rhys, Feyra, Amrena i inni, ale nie oni sa tu najważniejsi. Mnie zaskoczyło to, że tak jak na początku nie cierpiałam Nesty (już z wcześniejszych książek), tak na koniec stwierdziłam, że będą z niej ludzie. No i oczywiście cudowny Kasjan ;)

Dziś kilka słów o "Dworze Srebrnych Płomieni" autorstwa Sarah J.Maas Sarah J. Maas Książka wydana w dwóch częściach przez Uroboros. Wiele krytyki czytałam pod jej adresem. Głównie zarzucano autorce zbyt dużo scen erotycznych, wręcz ocierających się o porno. Czy jest aż tak źle?
Skończyła się wojna z Hybernią, Nesta i Elaina przeszły przemianę w fae. Nesta nie potrafi...

„Piękna pani Meluzyna pokochała pustoraka, tak opowieść się zaczyna…” Bożek po wspaniałych wakacjach u cioci, wraca do domu, w którym czeka na niego wiele zmian. Po pierwsze dom jest po remoncie, a po drugie ma nowych mieszkańców – KRASNOLUDKI. Ale to nie jedyne zmiany jakie czekają Bożka i jego przyjaciół. Zaczynają bowiem czwartą klasę, a to już grubo. Bożek poznaje nowych przyjaciół, a właściwie przyjaciółkę. Musi również uporać się ze swoim koszmarem – matematyką i rozgryźć nowego wychowawcę, który też jest nieco koszmarny. Sen z powiek spędza mu glutatuś, który nie rozumie, że syn ma już swoje sprawy i zatruwa mu życie przenikając przez ściany. Jak zwykle niezawodni bohaterowie wprawiają w dobry humor, przypominają też o sprawach, o których my, dorośli, zapominamy. Świetna zabawa, cudnie spędzony czas. Już nie mogę się doczekać kiedy moje dzieci będą na tyle duże, że będę mogła je zapoznać z Lichem, Bożkiem i innymi.

„Piękna pani Meluzyna pokochała pustoraka, tak opowieść się zaczyna…” Bożek po wspaniałych wakacjach u cioci, wraca do domu, w którym czeka na niego wiele zmian. Po pierwsze dom jest po remoncie, a po drugie ma nowych mieszkańców – KRASNOLUDKI. Ale to nie jedyne zmiany jakie czekają Bożka i jego przyjaciół. Zaczynają bowiem czwartą klasę, a to już grubo. Bożek poznaje...