Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ponura historia życia Ukraińca od nastolatka do 35 roku życia. Jest to wywiad przeprowadzony przez autora w 1995 roku. Najwięcej miejsca poświęcił opowieści o losach żołnierza Specnazu w Afganistanie. Jest również wiele pobocznych wątków pokazujących realia życia na Ukrainie przed rozpadem ZSRR i losach kombatantów po powrocie z Afganistanu.

Ponura historia życia Ukraińca od nastolatka do 35 roku życia. Jest to wywiad przeprowadzony przez autora w 1995 roku. Najwięcej miejsca poświęcił opowieści o losach żołnierza Specnazu w Afganistanie. Jest również wiele pobocznych wątków pokazujących realia życia na Ukrainie przed rozpadem ZSRR i losach kombatantów po powrocie z Afganistanu.

Bardzo ciekawa książka. Tezami nawiązuje do 'Następnych 100 lat' mając imperializm USA jako temat wiodący. Autor fajnie odziera postępowanie polityków z pozorów poprawności politycznej i bezinteresowności. Doradza wręcz kłamanie i cynizm. Jedną z niekonsekwencji czy też nielogiczności, które zauważyłem jest dlaczego tak obce czy wręcz wrogie sobie państwa jak USA i Iran mogą się wg autora dogadać gdy chodzi o wspólne interesy, a odmawia tego prawa Chinom i Japonii ? No i oczywiści kwestia mocarstwowości Polski ;-) Z drugiej strony dlaczego polscy politycy mają być tak krótkowzroczni aby pójść na współpracę z USA blokując w ten sposób powstanie mocarstwa europejskiego zamiast współpracować na tym polu z Rosją i Niemcami ? Dlaczego politycy USA, znów wg autora, są tak elastyczni, że potrafią się dogadać z każdym, nawet wrogiem, a politycy innych krajów idą w zaparte ? Szczególnie nasi. Czy naprawdę nie możemy się wznieść ponad ciągłe rozdrapywanie ran i osiągnąć porozumienie przynoszące wszystkim korzyść ? Czy znów musimy włożyć nasze losy w ręce obcego, odległego mocarstwa w zamian za iluzoryczne obietnice pomocy i dobrobytu zamiast skupić się na porozumieniu z najbliższymi potężnymi sąsiadami ?

Bardzo ciekawa książka. Tezami nawiązuje do 'Następnych 100 lat' mając imperializm USA jako temat wiodący. Autor fajnie odziera postępowanie polityków z pozorów poprawności politycznej i bezinteresowności. Doradza wręcz kłamanie i cynizm. Jedną z niekonsekwencji czy też nielogiczności, które zauważyłem jest dlaczego tak obce czy wręcz wrogie sobie państwa jak USA i Iran...

Przeczytałem, a właściwie przebrnąłem. Książka opisuje raczej plamki na banderze niż plamy. Czytelnicy poszukujący niesamowitych sensacji rodem z powieści szpiegowskich będą zawiedzeni. Nie mniej dobrze, że taka książka została napisana. Jestem wielbicielem literatury marynistycznej i pamiętam, że jeszcze jako nastolatek dziwiłem się, że ci nasi żołnierze to tacy kryształowi jeden w drugiego. Jakby czterej pancerni przeniesieni na morze lub w postaci dywizjony 303 w powietrze. Tymczasem autor pokazuje ich ludzkie oblicze. Pokazuje, że wśród tych setek tysięcy żołnierzy byli ludzie którzy się bali i tacy którzy popełniali błędy. Czemu zresztą się dziwić. Opisana jest też zwykła ludzka zawiść czy małostkowość najczęściej niestety na wysokim szczeblu. Książki Pertka, Kosiarz czy Flisowskiego opisują bohaterskie oblicze polskich żołnierzy. Borowiak z kolei tylko to mniej chwalebne. Najlepsza byłaby książka pokazująca oba.

Przeczytałem, a właściwie przebrnąłem. Książka opisuje raczej plamki na banderze niż plamy. Czytelnicy poszukujący niesamowitych sensacji rodem z powieści szpiegowskich będą zawiedzeni. Nie mniej dobrze, że taka książka została napisana. Jestem wielbicielem literatury marynistycznej i pamiętam, że jeszcze jako nastolatek dziwiłem się, że ci nasi żołnierze to tacy...